Forum Niesamowite

Asef

Rok 2012 wprowadza nasz Układ Słoneczny w położenie naturalnej regulacji.

Astronomiczny mechanizm, przyczyną zagłady i odradzania.
Procesy zachodzące w obszarze gwiezdnych mechanizmów, podlegają magnetycznej grawitacji wszechświata. Stale powtarzające się cykliczne erupcje gwiazd, są swoistym regulatorem astronomicznego zegara. Zegara, który w określonym czasie, ustalonym w przestrzeni magnetycznej wszechświata, podlega systematycznej samo regulacji.

Efektem takiej regulacji jest okresowe bombardowanie, różnej wielkości cząsteczkami materii, wszystkich obiektów astronomicznych. Te, które znajdują się w pobliżu gwiazdy otrzymują największą dawkę materii. Skutki takiego bombardowania, nie są istotne dla olbrzymiej większości „ciał niebieskich”. Jednak są i takie obiekty astronomiczne, które w istotny sposób odczują efekt w postaci takiego obdarowania materialnego.

Przykładem obiektu wrażliwego jest każda planeta, która posiada płynne jądro. Ziemia należy do tego typu planet. Posiada płynne żelazne jądro, które jest generatorem pola magnetycznego. Z kolei to pole tworzy ochronę przed promieniowaniem kosmicznym. Pochłania lub odbija istotną część biegnącego w kierunku ziemi promieniowania w tym również promieniowania słonecznego. Dzięki istnieniu takiego płaszcza, na ziemi, jak pod ochronnym kloszem, może rozwijać się biologia. Gdyby nie było takiej osłony, życie biologiczne na powierzchni planety, byłoby zagrożone.

Płynne jądro, jako generator pola magnetycznego planety, nie wpływa w istotny sposób na jej grawitację. Przyczyną ziemskiej grawitacji nie jest płynne jądro, tylko cała bryła globu ziemskiego. To rotacja całej planety w przestrzeni magnetycznej wszechświata, jest twornikiem mocy grawitacyjnej. Samo jądro w tej kwestii posiada niewielki udział. Jego podstawową domeną, jest tworzenie trzeciego w hierarchii wartości, z pośród wszystkich aspektów, magnetycznych cech wszechświata. Ten aspekt jest objawiony w postaci magnetycznego płaszcza, tworzącego magnetyczny „klosz” ochronny planety.

Podstawowym aspektem z pośród wszystkich cech magnetycznych wszechświata, są stałe pola magnetyczne. Charakteryzują się one przestrzenią magnetyczną, która posiada określone formy geometryczne. Występują na wszystkich poziomach ewolucji wszechświata. Stałe formy i proporcje tych pól magnetycznych, są precyzyjnie zachowane w całej przestrzeni wszechświata. Forma i proporcja najmniejszego pola magnetycznego stabilizującego materię, na poziomie, jaki wskazał Platon, w stosunku do największego, które wiąże zbiory galaktyk, jest ściśle zachowana i różni się tylko wielkością.

Drugim w hierarchii, aspektem magnetycznych cech wszechświata, są pola grawitacyjne. Powstają w efekcie rotacji masy materii w przestrzeni stałego pola magnetycznego wszechświata. Planeta ziemia jest takim twornikiem, własnego pola grawitacyjnego.

Trzecim aspektem, są płaszcze magnetyczne, swego rodzaju „ochronne pola siłowe”. Jednak nie występują one na każdym globie. Istnieją tylko wokół planet, które są przez naturę obdarzone w płynne jądro. Wir takiego jądra w stosunku do pozostałej masy planety a w szczególności do pól magnetycznych globu, czyni efekt w postaci wygenerowania swoistego pola magnetycznego. Zrównoważenie się sił grawitacyjnych planety w stosunku do mocy pola generowanego przez jądro, tworzą w efekcie „klosz” magnetyczny. Powstanie on na wysokości, która będzie efektem zrównoważenia sił grawitacyjnych i generowanych przez płynne jądro. Na takiej wypadkowej wysokości, zagęszczony zbiór pól magnetycznych generowanych przez jądro, utworzy płaszcz ochronny.

W efekcie istnienia płaszcza ochronnego, na powierzchni planety powstają warunki do zaistnienia życia biologicznego. Jednakże to samo płynne jądro, które przyczynia się do powstania życia biologicznego na planecie, jest przyczyną jego cyklicznych zakłóceń.

Z biegiem czasu natura ewolucji wyewoluowała takie formy życia, którym cykliczne i krótkotrwałe zmiany warunków nie szkodzą. Stabilność rozwoju, zachowują wszystkie formy, które swoje korzenie mają silnie powiązane z naturalnym procesem ewolucji. Natomiast takie objawy życia, które powstają spontanicznie, w trakcie każdego kolejnego cyklu zakłóceń podlegają destrukcji.

Przyczyna tych cyklicznych zakłóceń, tkwi w naturze płynnego jądra, jako generatora płaszcza ochronnego. Przejście gwiazdy a w przypadku układu słonecznego, przejście całego układu, przez określone miejsce w przestrzeni pola magnetycznego wszechświata, implikuje reakcją na planie zachowań pól magnetycznych. Reakcja gwiazdy, objawia się olbrzymia erupcją silnie namagnesowanej materii. Inaczej objawia swoją reakcję płynne jądro, ono z kolei nie zwiększa emisji a wręcz ją zmniejsza.

Takie zmniejszanie emisji z kolei przyczynia się do stopniowego zaniku pola magnetycznego. W kulminacyjnym momencie, dochodzi do poważnego osłabienia magnetycznego płaszcza ochronnego. Nałożenie się w czasie, dwóch efektów w postaci erupcji gwiazdy i osłabienia pola ochronnego, przyczynia się do bombardowania powierzchni planety silnie namagnesowaną materią wyrzucaną ze Słońca.

W skutek takiego oddziaływania materii słonecznej, mogą zachodzić poważne zmiany w obszarach wszystkich pól magnetycznych. Z jednej strony takie działanie wpłynie destabilizująco na wysoce rozwinięte biopola a z drugiej wpłynie bardzo aktywnie na niestabilne formy atomowe.

Te wysoko rozwinięte biopola z czasem odrodzą swoje zakresy i formy rozwoju a czynnik cyklicznego zakłócenia jest swego rodzaju regulatorem ich potencjału ewolucji. Natomiast w obszarze niestabilnych form atomowych, efekty zmian zależą od ilości i jakości materiałów zbudowanych z takich formacji atomowych.

Innym efektem, jaki może być wynikiem oddziaływania płynnego jądra, jest możliwość zmiany jego biegunów magnetycznych. W takim stanie fizycznym, jaki zaistnieje w kulminacyjnym momencie erupcji Słońca, pędząca materia, nie napotykając zdecydowanej przeszkody przenika w głąb globu. Jeżeli taka ingerencja będzie wystarczająco silna i przeciąży któryś z biegunów jądra, wówczas ono zmieni swoje bieguny.

Jeżeli taka sytuacja zaistnieje, płynne Jądro, poddając się grawitacji Słońca, musi zmienić swoje położenie o 180 stopni.

(c) GRYF144 Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.
Artykuł za zgodą Autora.