Forum Niesamowite

micek

Od bodajże 11 roku życia miewam paraliże przysenne. Pewnie większość z Was coś o tym słyszała. "Budzę się" w nocy nie mogąc się ruszać, przy czym towarzyszą mi nieprzyjemne doznania, a raczej strach, który je wywołuje, np. słyszę szepty bezpośrednio się do mnie zwracające, choć po wszystkim często nie pamiętam czego dotyczyły, nie jestem w stanie określić czy widzę miejsce - czyli swój pokój, w którym śpie czy tylko jego wyobrażenie czasami z dziwnymi postaciami, twarzami, dziwnymi zjawiskami itd. Kiedy byłem młodszy strasznie się tego bałem, z resztą każde dziecko przestraszyłoby się postaci ze straszną twarzą Laughing

.

Kiedy dostaje tego paraliżu muszę się z niego wyrywać - czyli próbować "krzyczeć" - bo krzyczeć nie mogę, "ruszać się" czego w rzeczywistości nie robię, ale czuję to. Czuję też strach, który mnie zwyczajnie do tego zmusza, choć od jakiegoś czasu zacząłem zastanawiać się co by się stało gdybym z niczego się nie wyrywał i zwyczajnie się temu poddał?

Pewnego razu było tak, że usłyszałem dźwięk szarpania klamki, która w rzeczywistości się nie ruszała. Po chwili "przestrzeń" w pewnym miejscu zaczęła jakoś zmieniać, się zlewać czy coś w tym rodzaju i powstała z tego wirująca kula o takim białopomarańczowym świetle, jak już się wyrwałem i zacząłem krzyczeć(bo mimo tego, że ta kula wcale nie była taka straszna strach wciąż odczuwałem) to coś "zlękło" się i zwyczajnie uciekło - wyleciało przez drzwi. Hah - sam się śmieję kiedy to pisze.

To tylko przykład, tego co mniej więcej przy tych paraliżach zachodzi, choć czasami też nic wyraźnego się nie dzieje.

Śmiem twierdzić, że w tym stanie po prostu działa moja wyobraźnia przy czym widzę to co widzę i słysze to co słyszę, ale nie jestem tego pewien.
W wikipedii można przeczytać:

luciad

Mnie się też to zdarza, ale zaczęło dopiero po 30. To nie jest objaw choroby, moim zdaniem to normalne, ale ciężko mi to wytłumaczyć. Ja się tego nie boję. Gdy coś takiego się zdarzy, to ja się temu poddaję, czuję, że wtedy "coś jest robione" z moim ciałem, ale coś pozytywnego, w sensie: to, co w ciele szwankuje, jest wówczas naprawiane.

Przede wszystkim nie ma się czego bać.

dryf

Spotkałem się z czymś takim.
Nie pamiętam bym coś takiego sam doświadczał.
Tak jak sam napisałeś teorie są różne.
Na wszelki wypadek proponuję Ci ustawienie zabezpieczenia energetycznego wokół siebie. Robi się to mentalnie.

Może spróbuj się spytać ( w myślach ) istot, które się pojawiają , czego chcą?
Jak otrzymasz konkretną odpowiedź, to będziesz wiedział. A jak nie , to powinny się wynieść, bo zauważą, że zadając pytanie - przestałeś się bać.

Nie jestem specjalistą w tych sprawach, ale tak bym to widział.

pozdrawiam i witaj na forum

dryf

.

luciad

Ja się nie boję, a mimo to to się powtarza. Jeszcze mi się przypomniało, że często tak się zdarza, gdy brakuje mi energii, bo jestem zbytnio zmęczona pracą i/lub niedospana. Wtedy po prostu mam wrażenie, że ktoś mnie doładowuje. I nie bardzo zaprzątam sobie głowę, czy to jest mój anioł, czy moja dusza, czy też moje wyższe ja - po prostu ufam tej energii, wiem, że się mną opiekuje. Na 90% sądzę, że to jest coś z mojego ciała astralnego, na 10% - mój zaświatowy opiekun duchowy.

micek

luciad

Odnośnie do tego paraliżu to jeszcze powiem, że w czasie snu nasza dusza jest poza ciałem - w astralu jest. Gdy człowiek się budzi w sposób nagły, ona błyskawicznie "wskakuje" w ciało, ale czasem nie zdąży tak całkiem i stąd ten paraliż. Trwa on w sumie krótko, aż dusza "umości się" po całym ciele. Ale tak zapewne nie jest we wszystkich przypadkach. Mnie czasem, jak się położę w ciągu dnia, by odpocząć, to czasem czuję "paraliż" nóg i ja po prostu wiem, że jest to swoista regeneracja organizmu. Jednakże takie paraliże całego ciała mam najczęściej po nagle przerwanym śnie, przy czym to przerwanie snu zwykle nie jest na skutek np. strachu, tylko jest to jakby kolejny etap snu - sen jest przy tym zawsze bardzo wyraźny, realistyczno-symboliczny, z przekazem. Naprawdę nie trzeba się tego bać, nic złego się wówczas nie robi. A jeśli sobie tego paraliżu nie życzysz, to zamiast emanować energią strachu zawsze możesz, w sposób pewny, pomyśleć "Nie, nie chcę tego, chcę się normalnie ruszać" i jestem pewien, że zaraz paraliż minie. Aha, ja czasem mam wtedy uczucie "podniesienia", tzn. ciało normalnie leży na łóżku, ale ja mam uczucie podniesienia, czyli moje ciało eteryczne czy astralne jest lekko uniesione do góry i stąd to uczucie paraliżu, ale tym też się nie przejmuję, wierzę, że to się nie dzieje bez przyczyny, i że jest wówczas wykonywana praca uzdrawiająca na moim organizmie (mam głęboki ubytek słuchu i dążę do odzyskania słuchu, wierzę, że Zaświat mi w tym pomaga...).

!^@7S

Dzisiejszej nocy postanowiłem pierwszy raz spróbować osiągnąć OOBE.
Postaram się opisać wszystko w najdrobniejszych szczegółach. Chciałbym wskazówek i diagnozy(o ile można to tak nazwać).

Zacząłem o północy, skończyłem o 01:32. Najpierw próbowałem w pozycji półlotosu na łóżku.
Powoli zagłebiając się w ciemności, zacząłem dostrzegać jakby falowanie kolorów. Potem te fale ułożyły się w kształt oczu i brwi wpatrujących się w moje. Niestety dolną część kregosłupa miałem ciągle spiętą i zaczęło mi to przeszkadzać. Nie mogłem się dalej skupić więc postanowiłem się położyć na plecach. Wydawało mi się, że tym razem "pogłebianie skupienia" trwa znacznie dłużej, lecz stopniowo udawało się. Znowu fale kolorów i znów te oczy! przez chwile wydawały się kobiece. Następnie zacząłem odczuwać wibracje na ciele. Po czym najwieksze na stopach, potem łydkach i tak w górę. Wibracje zmieniały się w paraliż, a gdy doszły do klatki piersiowej moje serce zaczęło znacznie szybciej bić. Podczas tych wibracji także słyszałem coraz głośniejszy szum w głowie. Pomimo tego starałem się dalej utrzymać stan zrelaksowania. Wibracje doszły do głowy po czym widziałem bardzo jasne przebłyski. Podczas tych przebłysków starałem wyobraźić sobie ze unosze sie i wychodzę z ciała. Dziwnie się czułem, a widząć te światło otworzyłem oczy i zamknąłem. Wróciła ciemność i poczułem się wyczerpany. Otworzyłem oczy spojrzałem, która godzina i zasnąłem.

luciad

!^@7S, wygląda na to, że jednak do OOBE nie doszło.
Btw, w międzyczasie poczytałam książki o snach i już wiem i mogę potwierdzić to, co wcześniej na temat tego paraliżu czytałam, i że on ma jeszcze inną nazwę: katalepsja (senna). Ciekawe: gdy tak zagłębiłam się w temat, to miałam jeszcze katalepsję 2 razy w tygodniu, a po 2 miesiącach minęły już. Tzn. że nadal wychodzę podczas snu z ciała, ale robię to dużo sprawniej, i w drugą stronę to samo Smile

. Ciekawe - w książce też było o tym, że katalepsje zanikają, gdy się dobrze pozna to zjawisko Smile