Forum Niesamowite :: Przegląd tematu

Asef

Budowa Człowieka

Człowiek powstał w procesie ewolucji biologii, który był celowo inicjowany i przebiegał w odpowiednich warunkach. Na powierzchni planet nie ma możliwości samo rozwoju i przetrwania zarodników biologicznych. Do tego celu, na każdej wybranej planecie, indywidualnie, odpowiednio do składu skał krzemianowych i spektrum słońca, inicjowane są pierwociny biologii.

Pierwsze czynności tego procesu ewolucji człowieka, można uznać jako spełniające określenie „Bóg stworzył człowieka”. Te czynności, które polegają na sprawdzeniu czy spektrum słońca i skład skał zakwalifikują układ słoneczny i planetę, jako nadające się do zainicjowania rozwoju odpowiedniej biologii, wykonuje Duch Boży. Jest to przybyły z nieba specjalista w tej dziedzinie. Pierwsze czynności w programie ewolucji człowieka są wykonywana na polecenie Boga i przez istotę z nieba. Nie jest to w pełni zgodne z określeniem, „Bóg stworzył człowieka”, jednak zgadza się, co do zasady i kierunku.
Wszystkie założenia w stosunku do procesu ewolucji i końcowego efektu, postaci fizyczno – duchowej człowieka, zdolnego do przyjęcia wcielanej duszy, również są definiowane w niebie. Następnie razem z wynikami badań, przeprowadzanych w terenie wszechświata, cały zbiór jest przekazywany do odpowiedniej cywilizacji astralnej.
Nadzorujący cały proces ewolucji Ogrodnicy astralni i wykonujący czynności specjaliści – istoty duchowe z różnych poziomów rozwoju cywilizacji astralnych, przystępują do działania. W pierwszej kolejności jest przygotowywana bezpieczna enklawa na dnie oceanu. W panujących tam odpowiednio przygotowanych warunkach, powstają pierwociny form biologicznych. Do enklawy nie może przebijać się przez wodę światło słoneczne. Do inicjacji potrzebne jest przygotowanie odpowiedniego naświetlenia. Kolejne warunki, jakie muszą być spełnione, to odpowiednia glina i woda. Glina składa się z „prochu”, pyłu pochodzącego ze skały krzemianowej, woda natomiast musi być krystalicznie czysta.
Proces weryfikacji jakości wykonania procesu ewolucji człowieka, jest zawarty w całokształcie ewolucji biologii, człowieka i form duchowych. Te wszystkie objawy ewolucji, posiadają wspólne korzenie, wspólne procesy zdarzeń i zależne od siebie potrzeby. Takie zaprojektowanie czynności w procesie ewolucji człowieka, jest w naturze zabezpieczone w postaci motywacji istot astralnych. One z kolei czerpią korzyści z życia człowieka. Jeżeli prawidłowo wykonają wszystkie procedury, efekt końcowy będzie dobry a w człowieka wcielona dusza otworzy dla astralnych istot cykle inkarnacji. W trakcie inkarnacji, istoty astralne mają szansę uzyskać tę materie emocjonalną, która emanowana jest przez człowieka w naturalny sposób. Stan materii emocjonalnej, takiej, która pochodzi z procesów uczuciowych od radości do szczęścia, pozwala po czasie inkarnacji tym istotom duchowym przechodzić w wyższe poziomy, w procesie ewolucji ich cywilizacji.
Ta materia emocjonalna jest zapłatą za wykonywane czynności, związane z ewolucją i życiem człowieka. Podobnie cywilizacja nieba, uzyskuje zapłatą za budowę wszechświata w postaci najlepszej jakości materii emocjonalnej, efektów szczęścia i miłości.
Efekt w postaci człowieka, który jest dla duszy twórcą odpowiedniej materii emocjonalnej, niezbędnego dla jej potrzeb materiału w naturze jest zawsze osiągany. Wyjątkiem jest pewna grupa planet wcieleniowych z ziemią włącznie, gdzie ten naturalny proces został zakłócony.

W ewolucji człowieka, która przebiega bez zakłóceń, powstają formy życia biologicznego, których droga ewolucji wyeksponuje ssaki. Rodzaj istotny dla końcowego efektu ewolucji z uwagi na sposób współżycia i opieki nad potomstwem.
Para kobieta i mężczyzna, utworzą związek partnerski o charakterze uczuciowym. Efektem takiego związku, który realizuje się w optymalnych warunkach raju, jest szczęście i miłość. Dzieci to kolejne przyczyny do tworzenia emocji w stosunku do potomstwa, człowiek posiada wyjątkowo uczuciowe nastawienie. Miłość rodzicielska, rozwija się w sposób naturalny, jest stosunkowo trwałym procesem i posiada inne „zabarwienie” występujących efektów emocjonalnych. Istotnym warunkiem w zbiorze wszystkich cech człowieka, jest różnorodność odniesienia uczuciowego. Równie ważnym warunkiem, jest estetyka i wrażliwość, które pozwalają cieszyć się towarzystwem innych ludzi i przyrodą raju.
By takie warunki zostały spełnione, postać fizyczno – duchowa człowieka, musi być wyposażona w doskonałe instrumenty, nieosiągalne w naturalnym rozwoju. Takie zdolności uzyskuje człowiek, dysponujący umysłem nad świadomości. Trzy inkarnowane istoty duchowe, które wspólnie łącząc swoje cechy tworzą nad świadomość, na czas inkarnacji – życia człowieka wyzbywają się własnych potrzeb. Ich zadaniem jest stworzyć umysł wrażliwy, lotny i posiadający otwarte horyzonty.
Umysł pod świadomości, tworzony przez trzy kolejne istoty duchowe, które jeszcze w swojej ewolucji astralnej nie wyzbyły się naleciałości fizycznego ciała, jest czynnikiem równoważącym i zabezpieczającym potrzeby bytowe człowieka.
Trzecim instrumentem, który został zaprojektowany z myślą o ograniczeniu nadmiernej swobody potrzeb obu umysłów astralnych, jest świadomość człowieka. Instrument ten, powstaje wraz z rozwojem człowieka, zawiera cechy osobowości i ma wyeksponowany zespół wartości, które powinny zabezpieczyć potrzeby związane z życiem.

Niezbędnym czynnikiem do zrozumienia i zaakceptowania człowieka, jako instrumentu celowo wyeksponowanego do tworzenia materii emocjonalnej, jest utożsamienie siebie z duszą. Istotą pochodzącą i nieba i równą Bogu, która wcielona w ciało fizyczno – duchowe, wraz z nim, tworzy postać człowieka.
Dusza w swojej postaci materialnej, nie posiada struktur umożliwiających dokonania połączenia z pozostałymi ośrodkami człowieka na poziomie zmysłów. W zastępstwie, kontrola zdarzeń wpływających na jakość życia i emocji, które bezustannie tworzą się w całym życiu człowieka, jest przeniesiona do jego świadomości. Jest to instrument - ośrodek związany z aspektem fizycznym postaci człowieka, lecz w równej mierze, odnosi on swoje potrzeby do wrażliwej i inteligentnej nad świadomości.
Trzecim po duszy i świadomości ośrodkiem inteligencji i osobowości są umysły duchowe, nad świadomość i pod świadomość. Nad świadomość i pod świadomość, są tworami istniejącymi w czasie inkarnacyjnym, odnośnym do czasu życia fizycznego jednego człowieka. Są one zawiązane, jeszcze przed poczęciem a ściśle zintegrowane i podporządkowane człowiekowi, będą w czasie, gdy on rozwinie swoją świadomość.
Trzy istoty astralne, które pochodzą z cywilizacji wysoko rozwiniętych utworzą nad świadomość. Instrument ten, jest zlokalizowany w monadzie ponad głową człowieka i połączony magistrala z nadnerczami. Pozostałe trzy istoty, które pochodzą z cywilizacji duchowych, jeszcze blisko związanych z ich źródłem pochodzenia biologią, tworzą pod świadomość. Instrument pod postacią tego umysłu, jest zlokalizowany w przedniej części brzucha. Postać siedzącego Buddy, precyzyjnie ukazuje położenie pod świadomości, która w wizerunku tej postaci, jest obrazowana dużym brzuchem.
Pamięć cech fizycznych i potrzeb biologicznych człowieka, istnieje jeszcze w osobowości istot duchowych tworzących pod świadomość. Ta bliskość i pamięć źródła, wynika z tego, że te istoty w trakcie pierwszych inkarnacji, żyją jeszcze w niższych poziomach ewolucji astralnej. Takie ich cechy są niezbędne dla powstania odpowiedniego charakteru instrumentu pod świadomości. Pozwolą jej skutecznie zabezpieczyć człowiekowi, wszystkie niezbędne potrzeby bytowe.

Forma biologiczna.

Postać człowieka jest efektem działania, sterowanego procesu ewolucji biologii we wszechświecie. W naturalnych warunkach, jakie występują na powierzchni planet, powstanie przyrody jest niemożliwe. Do zainicjowania ewolucji biologii, której zamierzonym celem była ewolucja człowieka, przygotowano na ziemi specjalne warunki. Ogólny opis tego działania jest ujęty w treści Genesis z tego opisu, można między innymi wyciągnąć istotną informację. Mówi ona o tym, że na każdej planecie, na której w założeniu ma żyć człowiek, inicjacja biologii jest dobierana indywidualnie do planety i macierzystej gwiazdy.
Okazuje się, że jest niezbędnym uwzględnienie takich czynników jak, budowa spektrum światła słonecznego, czy skład skał na planecie. Zarówno jeden jak i drugi czynnik, jest bardzo istotny do rozwoju człowieka w postaci fizyczno – duchowej. Skład skał naszej planety to, w przeważającej ilości krzemiany. Glina powstaje, gdy skała podlegając erozji wytworzy pył, który następnie nasączy się wodą. Jest ona korzystnym środowiskiem fizycznym do rozwoju nowego życia.
Budowa krystaliczna skalnych cząstek gliny na ziemi, jest zbliżona do formy geometrycznej czworościanu. Taki kształt gwarantuje budowa mineralna skał na planecie, w których dominują krzemiany. W geometrycznej konstrukcji przestrzeni, czworościany posiadają optymalny kształt, pozwala on na powstawanie różnorodnych form. Powstające obficie różnorodne formy biologiczne, zachowują zdolność wzajemnej komunikacji. Ta istotna cecha, jest zachowana dzięki wzajemnej synchronizacji pomiędzy kryształkami czworościanów. Rozlokowane we wszystkich składowych częściach biologii, pod postacią składu mineralnego, potocznie przez Boga zwane „prochem”, są swego rodzaju antenami.
Jednak najistotniejszą funkcją, jaką cząstki mineralne wnoszą w budowę biologii, jest magnetyzm zagęszczonej masy o określonym kształcie. Stałe pola magnetyczne mineralnych cząstek prochu, przechwytują dźwięk i światło. Taki proces jest początkiem powstawania życia biologicznego. Każda cząstka biologii jest magnetycznie związana a skład mineralny, który swoim polem magnetycznym przyczynia się do takich wiązań, uwolniony zostanie dopiero po zakończeniu procesów życiowych.
W tej części koła życia, która rozpoczyna się z momentem ustawania procesów życiowych a nazywa się śmiercią, istotną rolę odgrywa światło słoneczne. Inicjacja pierwszych form biologii, która odbywała się pod kontrolą w miejscu opisanym w treści Genesis, miała za zadanie zainicjowanie form odpowiednich do składu światła słonecznego. Tak przygotowana biologia będzie podatna na działanie spektrum promieniowania macierzystej gwiazdy. Zadaniem tego spektrum jest rozwiązywanie wszystkich powiązań wynikających z procesów mutacji biologicznej.
Naturalne formy mutacji niezbędne w życiu biologii, muszą zostać rozwiązane w trakcie procesu śmierci, który obejmuje dolną część koła życia. W tym miejscu i czasie słońce pozbawia materię biologiczną, zbędnych już powiązań wynikających z mutacji i minerały będą mogły zostać uwolnione z ciała biologicznego. Jeżeli w procesie biologicznym, zaistnieje jakaś nienaturalna mutacja, promieniowanie słoneczne jej nie rozwiąże. Minerały nie będą mogły pozbyć się obumierającego ciała biologicznego skażonego nietypową mutacją. Powstaje zagrożenie, że taka formacja biologiczna zostanie na powrót przejęta przez w pełni żyjący organizm i spowoduje jego zakłócenie.
Po pozbyciu się obumierającego ciała biologicznego, czyste cząsteczki mineralne, „po obróceniu w proch”, ponownie mogą brać udział w tworzeniu nowych form biologicznych. W tym miejscu otwiera się i zamyka, koło życia.
Człowiek jest wyewoluowany, jako integralna część takiej biologii a istniejące w jego ciele fizycznym mineralne cząstki, są źródłem życia tego ciała.
W taki sposób, spełnia się wskazanie Boga, które mówi o powstaniu człowieka; „z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”.
Pierwszy element składowy postaci człowieka, jego fizyczność, powstaje w procesie biologicznym, przebiegającym w środowisku wodnym nasyconym minerałami.
Kolejne składowe postaci człowieka, będą powstawały na takiej formie biologicznej, korzystając z jej szczególnej cechy biopola.

Człowiek Nadistota

Cechy, które posiada człowiek, wyróżniają go z pośród wszystkich istot zamieszkujących wszechświat. Te szczególne cechy pozwalają na to, że mamy prawo określać siebie mianem nadistoty. Jakie to, szczególne wartości posiadamy, by dysponować prawem do tak wysokiej oceny naszej pozycji we wszechświecie?

Wyjątkowa struktura budowy człowieka.

Tą wartością, która pozwala nam tak siebie określać jest wyjątkowo bogato rozbudowana postać fizyczno – duchowa. Forma fizyczna, dodatkowo połączona „inkarnacyjnie” w formie symbiozy z kilkoma istotami duchowymi, tworzy zręby postaci człowieka. Postaci człowieka, która dysponuje służebnością dalszych kilku, lub kilkudziesięciu istot duchowych, w wielu przypadkach wysoko rozwiniętych. Człowieka, który dzięki tej złożoności może utworzyć odpowiednio rozwiniętą świadomość, umysł pozwalający zawiadywać decyzjami nadświadomości. Nadświadomość jest umysłem, który powstaje z potencjału trzech wysoko rozwiniętych intelektualnie istot duchowych, inspiruje on program działania człowieka. Te wyjątkowe możliwości jakie daje człowiekowi umysł nadświadomości, muszą być kontrolowane przez świadomość. Taką hierarchię pomiędzy umysłami człowieka założyły w programie ewolucji istoty żyjące w formie duszy, te, które zbudowały wszechświat i zainspirowały ewolucję.

Postać przygotowana do przyjęcia duszy.

W tej formie, postać człowieka jest odpowiednio przygotowana do przyjęcia wcielanej duszy. Duszy, która jest istotą równą Bogu, istotą żyjącą w cywilizacji zwanej potocznie Niebem. Tej cywilizacji, która dla sobie znanych, własnych potrzeb zbudowała Wszechświat. Przedsięwzięcie to, wymagało odpowiedniego potencjału, zarówno na poziomie wiedzy jak i środków. Jako, że nic nie dzieje się bez przyczyny, zbudowanie wszechświata musiało być konsekwencją potrzeb. Z kolei te potrzeby, musi cechować szczególny charakter. Należy przyjąć, że prezentują one dla duszy wysoką wartość, a zarazem problem z jej uzyskaniem w macierzystym środowisku. Jeżeli do pozyskania tych wartości niezbędne jest zbudowanie tak olbrzymiego obiektu jakim jest wszechświat, to ta sytuacja, określa wyjątkowy charakter tej rzeczy.

Potrzeby duszy na ziemi.

Drogą eliminacji, można wykluczyć takie rzeczy, które powstają w procesie ewolucji wszechświata, a których w żadnym przypadku nie potrzebuje cywilizacja budowniczych. Do właściwego przeprowadzenia takiej eliminacji należy określić punkt widzenia budowniczych w stosunku do ich potrzeb. Tu wskazówką jest sprawa wcielania duszy w ciało człowieka oraz, czy ta procedura dotyczy tylko człowieka.
Już występowanie samej kwestii wcielenia tak wysoko rozwiniętej istoty w ciało innej, która rozwija się w środowisku wytworzonym przez jej cywilizację daje dużo do myślenia, a zarazem pozwala wstępnie określić potrzeby cywilizacji budowniczych, a raczej potrzeby samej duszy. W trakcie procesu ewolucji wszechświata powstaje materia, a w dalszej kolejności ewoluują się różne formy życia. Najwyższą formą życia są istoty zarówno w postaci fizycznej, jak i duchowej. Końcowym efektem procesów ewolucji w wyniku których powstają istoty - jest najwyższa forma rozwoju, czyli intelekt.
Z góry należy odrzucić potrzeby budowniczych wszechświata, które mogłyby być realizowane w aspekcie intelektu. Należy przyjąć, że twórcy wszechświata posiadają wyżej rozwinięty intelekt, niż taki, który mógłby powstać w skonstruowanym przez nich obiekcie.
Kolejnym aspektem ewolucji wszechświata jaki należy odrzucić, są wszelkie formy życia i to zarówno te w pierwotnych postaciach, jak i te wysoko rozwinięte. Trudno sobie wyobrazić potrzebę pozyskania nowych form życia tak wysokim kosztem, jaki niewątpliwie został poniesiony przy budowie wszechświata.
Trzecim i ostatnim z głównych aspektów ewolucji wszechświata, które należy uwzględnić w sprawie oceny potrzeb budowniczych jest materia.
Jednak taka materia, która jest efektem ewolucji wytworzonego obiektu w żadnej mierze nie zaspokoi potrzeb twórców. Technologia niezbędna do zbudowania i zainicjowania ewolucji wszechświata, wymaga posiadania materii, którą cechują jakościowo lepsze parametry, od każdej jaka będzie wyewoluowana w procesie ewolucji materii we wszechświecie. Wyjątkiem może tu być materia, która będzie efektem ewolucji w ciałach istot rozumnych. Możemy określić kilka istotnych aspektów ewolucji, które są efektem ewolucji istot rozumnych, jednak musimy pominąć wszystkie z obszaru intelektu. Musimy pominąć również te, które są efektem ewolucji materii, a występują również u innych gatunków.

Człowiek jako jedyna forma życia we wszechświecie, która żyje z duszą.

Dusza jako istota żyjąca w cywilizacji twórców wszechświata, wcielana jest tylko w człowieka. Człowiek jest istotą rozumną, jednak by takie połączenie się dwóch istot przebiegało zgodnie z potrzebami duszy, człowiek musi spełniać określone kryteria. Podstawowym kryterium jest coś, co dla duszy ma istotne znaczenie. W zakresie efektów życia człowieka musi powstawać taki, który spełnia potrzeby duszy. Najważniejszym krokiem na drodze wykazania wyłączności człowieka w kwestii spełniania potrzeb Boga, a uściślając tę kwestię - potrzeb duszy, jest określenie sedna tych potrzeb. Że takie istnieją nie może być wątpliwości. Wszechświat powstał, nie jest tworem naturalnym, człowiek jako szczególna kompilacja różnych istot i form, tym bardziej nie może być efektem naturalnego procesu ewolucji materii.
Tak zbudowany człowiek istnieje, forma taka posiada cechy umożliwiające proces wcielania duszy. Ta postać musi posiadać atrybuty, na które oczekuje dusza. Jakie to są atrybuty w jaki sposób powstają i jak dusza z nich korzysta, jest sprawą, która wymaga precyzyjnego określenia.
Możliwość przyjęcia wcielanej duszy, to nie jedyna wyróżniająca nas z pośród innych istot wszechświata cecha, lecz wskazanie na człowieka jako jedyną postać spełniającą potrzeby twórców. Człowiek, tak szczególna postać, musi dysponować jakimiś nadzwyczajnymi instrumentami, które pracują by spełnić potrzeby duszy a z drugiej strony predysponują człowieka do miana nadistoty.
Te atrybuty wynikają z istnienia w postaci człowieka form duchowych, powiązanych z formą biologiczną. Ta wyjątkowa, istniejąca tylko w postaci człowieka konfiguracja biologiczno – duchowa, otwiera wyjątkowe możliwości. Powstają aż trzy umysły, dwa duchowe; nadświadomość i podświadomość i trzeci umysł w postaci fizyczno – eterycznej, czyli świadomość. Takim bogactwem umysłów nie legitymuje się żadna inna istota wyewoluowana we wszechświecie.
Po dwóch tak istotnych walorach; możliwości przyjęcia duszy i bogactwie umysłów, trzecim aspektem, który nas wyróżnia z pośród innych istot, jest układ psycho – emocjonalny. Żadna inna istota poza człowiekiem nie posiada takiego zbioru instrumentów, który w efekcie swego działania tworzy emocje o takim charakterze.
Życie uczuciowe w efekcie, którego powstają emocje, to oczekiwane przez twórców końcowe ogniwo ewolucji we wszechświecie. Materia emocjonalna, która jest efektem działania systemu psycho – emocjonalnego człowieka, może spełniać potrzebę duszy. I taka forma realizacji potrzeb odbywa się w każdym miejscu, gdzie człowiek żyje w warunkach Raju.

Proces ewolucji specjalnej, eksponuje człowieka.

Taki rodzaj postaci, jaką prezentuje człowiek, nie może powstać w naturalnym procesie ewolucyjnym. Aby ten całokształt mógł się zrealizować w postaci człowieka zdolnego realizować potrzeby duszy, niezbędne są specyficzne procedury ewolucyjne. Proces ewolucji człowieka, posiada trzy etapy.

I ETAP.

Pierwszy etap to ewolucja biologii, a jego inicjacja rozpoczyna się w wyodrębnionej enklawie na dnie odpowiednio głębokiego zbiornika wodnego. Taka inicjacja jest opisana w Genesis (tekst opisujący stworzenie świata).
Do zrealizowania całego zamierzenia, związanego z etapem biologicznym, muszą być spełnione określone warunki. Tak jak w większości procesów i tu, występują trzy główne warunki. Warunek, który jest oceniany jako pierwszy, to odpowiednie spektrum promieniowania gwiazdy macierzystej układu planetarnego. Drugi, to dominacja krzemianów w składzie skorupy na planecie tego układu słonecznego. Trzecim warunkiem jest posiadanie przez tę planetę żelaznego, płynnego jądra, które jest generatorem osłonowego pola magnetycznego. Pola niezbędnego do ochrony przed szkodliwym promieniowaniem przyszłej biologii. W efekcie, etap biologiczny kończy się bazą początkową w zakresie odpowiedniej populacji małp człekokształtnych.

II ETAP.

Drugi etap rozpoczyna się działaniami, które mają na celu wyselekcjonowanie odpowiedniej grupy z całej populacji małp człekokształtnych. Te działania, poprzedzane są wcześniejszym przygotowaniem środowiska zwanego „Rajem” dla wybranej grupy człekokształtnych.
Teraz może rozpocząć się, procedura ewolucji specjalnej. Początkiem takiego specyficznego wpływu na ewolucję człekokształtnych, jest „wprowadzanie” materii eterycznej, która charakteryzuje się wyższą wibracją w stosunku do tej, jaka panuje w naturalnym środowisku życia na planecie.
W trakcie tego specjalnego procesu ewolucyjnego, zachodzą w wybranej grupie osobników poważne zmiany. Podświadomość, czyli umysł którym dysponują niektóre gatunki zwierząt, tu - poddawana jest szczególnemu rozwojowi. Ma to na celu zmianę charakteru potrzeb bytowych osobników żyjących w tym środowisku. W miarę rozwoju potrzeb bytowych rozwija się percepcja. Efektem takiej zmiany są zmiany proporcji w zakresie pracy mózgu. Coraz większa procentowo objętość mózgu przejmuje kontrolę nad zmysłami. One z kolei poszerzają zakres percepcji i oceny środowiska. W taki sposób rozpoczyna się, budowanie zrębów świadomości przyszłego człowieka.

III ETAP.

Trzeci etap to już poważne zmiany, poszerzany zakres inkarnacji istot duchowych pozwala na organizowanie umysłu nadświadomości. Miliony lat wpływu widoczne są najbardziej na polu świadomości, tu zmiany są olbrzymie. Wraz ze świadomością rozwija się zdolność percepcji i wrażliwości. W efekcie powstania umysłu nadświadomości, rozwija się inteligencja, a zachowania emocjonalne uzyskują wysoką jakość. Ludzkość osiąga czas wcielenowy i uzyskuje prawo do miana człowieka.

Człowiek i jego szczególne predyspozycje.
By każdy mógł zrozumieć całokształt ewolucji człowieka, wskazane jest uzmysłowienie sobie, jaki jest efekt finalny specjalnego procesu ewolucji. Procesu, który wymusza, poprzez stosowanie określonych technik i materii wyeksponowanie człowieka.

Człowiek jako nadistota, dysponuje wyjątkowymi cechami. Jego możliwości w różnych aspektach życia, mogą objawiać się w sposób wręcz genialny. W kwestii tworzenia uczuć i emocji nie mamy sobie równych. W kwestii zdolności i myślenia, żadna wyewoluowana forma nam nie dorównuje. Służebność wysoko rozwiniętych istot duchowych w formie umysłów nadświadomości i podświadomości, implikuje, jeżeli zaistnieją odpowiednie warunki w postaci osobistego instrumentu, który objawia szczególne możliwości. Jest to świadomość, w której magnetyczny zapis sami formujemy i mamy możliwość jego modyfikacji. Konstruktywny proces modyfikacji cech zapisanych w świadomości, może doskonalić cały zbiór, sukcesywnie korzystając z nowo wpisanych zdolności i wiedzy. Gdy taki konstruktywny proces, będzie przebiegał zgodnie z zasadami sztuki w tej materii, osiągi świadomości mogą okazać się niewyobrażalne. Ten szczególny instrument cechują wyjątkowe parametry w zakresie pamięci i konfiguracji zawartych informacji.

Dodatkowe kilkanaście procent objętości naszego mózgu w trakcie ewolucji jest absorbowane przez czynności percepcji. Ta zmiana z postaci małpy człekokształtnej do postaci człowieka, przebiega w podobny sposób, jak generowanie zapisu cech w świadomości. Dodatkowo te dwa zbiory wymuszają wzajemny rozwój. Lepsza percepcja, umożliwia rozwój świadomości i odwrotnie, lepsza konfiguracji cech zapisanych w świadomości, rozwija percepcję. Trudno określić gdzie leży granica możliwości rozwoju, zarówno świadomości jak i percepcji.

Nie istnieje żadna forma nawet sztuczna inteligencja, posiadająca takie cechy rozwoju, które są dodatkowo poparte czynnością psycho – emocjonalną. Ten cały zbiór instrumentów i umysłów, stawia człowieka w gronie niedościgłych, co nie oznacza idealnych postaci.

Z biegiem czasu życia, człowiek objawia mniejsze lub większe zdolności w różnych aspektach rozwoju. Przyjęło się określenie, które te wszystkie zdolności ujmuje w jeden zbiór wartości „talent”.

Czy zdolności są talentami? Czy może należałoby te dwa określenia oddzielić i jednemu z nich przypisać inne znaczenie?

Trudno by było zdolność oderwać od innego określenia – umiejętność. Te dwa określenia są blisko znaczne i w rzeczy samej wspólnie informują o możliwościach każdego człowieka.

Czym więc jest talent? Czy dalszym rozszerzeniem informacji mówiącej o zdolnościach lub umiejętnościach? A może określenie talent, wskazuje na zupełnie inną rzecz?

Uczucia i emocje, cechy ustroju człowieka, które budzą najwięcej kontrowersji a zarazem ich geneza jest jeszcze białą plamą na mapie budowy człowieka. Mimo to twórczość emocjonalna, ma się doskonale, choć efekty często okazują się nie godne człowieka. Ta nie godność, wraz ze zdolnościami, systematycznie doprowadza do kataklizmów.

Z drugiej strony, występują efekty wyjątkowo pozytywne w postaci wielkich dzieł i osiągnięć. Zarówno jedne jak i drugie osiągnięcia, są poza możliwościami innych istot, choćby nawet żyły w cywilizacjach trwających miliony lat.

Postać dysponująca takimi cechami i zdolnościami, nie może powstać w naturalnym procesie ewolucji. Kreacjonizm również nie wyjaśnia tej sprawy w dostateczny sposób. I mimo, że Bóg może wszystko to nie oznacza, że w sposób bajkowy stworzył wszechświat i człowieka.

Metody naukowe, na obecnym etapie możliwości nie pozwalają, nawet zbliżyć się do wyjaśnienia kwestii powstania człowieka. Można śmiało powiedzieć, że obie teorie, zarówno Kreacjonizm jak i Ewolucjonizm są jak na razie bezradne nie wyjaśniają niczego.

Aspekt duchowy postaci człowieka „Astral”.

Po wskazaniu w poprzednich artykułach na istnienie kwestii, które są związane z budową człowieka, takich jak; ewolucja wszechświata, proces ewolucji biologii i szczególne predyspozycje człowieka, należy teraz wskazać ogólne aspekty ewolucji istot duchowych.

Obecnie istniejący świat duchowy w pojęciu człowieka jest oceniany tak różnorodnie i tak kontrowersyjnie, że w efekcie, tylko niewielka część ludzi może się w tej kwestii rozeznać. Sprawa obiektywnego zdefiniowania tematu materii duchowej, jest o tyle trudna, o ile sama materia duchowa jest trudno „namacalna” naukowo. Dodatkową trudnością a może podstawową, jest istnienie w społeczności człowieka, nurtów przeciwnych dobremu rozpoznaniu całokształtu astralu. Kolejną poważną przeszkodą, we właściwym rozpoznaniu sprawy duchowości wszechświata i człowieka, jest już wyżej wskazywana różnorodność określeń istot, jakie są obserwowane przez człowieka.

Jedni widzą te istoty, inni o nich słyszą w postaci swobodnych relacji. Nie zawsze widzenie jest precyzyjne, a pewnym jest, że w trakcie kontaktu poza zmysłowego człowiek doznaje szczególnego stanu emocjonalnego, który deformuje czystą obserwacje. Niewielu może z ręką na sercu powiedzieć, ta istota wyglądała dokładnie tak. Jeżeli nawet, obserwacja była precyzyjna, to, co obserwujący może powiedzieć o aspektach ewolucji i rozwoju tej istoty duchowej. Nic, po prostu nic.

Cały klimat wiedzy związanej z istnieniem wszelkich postaci eterycznych, czy są to postacie pozytywne, czy negatywne, jest sam w sobie kontrowersyjny. Taka kontrowersja wynika z różnych odczuć ludzi, którzy biorą udział w kontakcie duchowym, ale nie tylko. Największym zakłóceniem obiektywizmu jest przypisywanie postaciom duchowym cech, które wynikają z potrzeb różnych religii. Świat religii opiera swe kanony wartości na istnieniu Boga, istoty niematerialnej. Kapłani wszelkiej maści w celu podniesienia rangi swojego kultu, posuwają się do tworzenia całego zastępu istot wokół Boga. Z drugiej strony, by utrzymać w ryzach niepokornych, ukazują jakiś straszny świat negatywnych istot duchowych, które tylko czekają nawet na drobny błąd człowieka.

W efekcie, obecnie istnieje niezliczona ilość wyobrażeń, niewiele biorąc pod uwagę rodzaj ilości istot duchowych. Nie mówiąc już o absurdalnej wręcz ocenie istoty Boga i jego potrzeb.

W rzeczywistości, cały świat astralny jest logicznie wyewoluowany, rozwija się według określonych zasad a swoje korzenie posiada w materii wszechświata. W moim pojęciu tematu duchowego, który dotyczy wszelkich form eterycznych, wyewoluowanych we wszechświecie, określenie „Astral” ujmuje jego całokształt. Wszystko, od formy pierwotnej, z jakiej powstaje, astral, czyli, od myślokrztałtów tworzonych przez formy biologiczne posiadające mózgi, do najwyżej rozwiniętych istot duchowych, ja określam mianem „astral”.

Poza astralem, istnieje inne środowisko, które może być określane jako nie materialne, jest to biopole. Istnieje ono wokół każdej komórki biologicznej i spełnia swoją rolę w procesie ewolucji materii duchowej. Dla wyjaśnienia w celu by wszystkie moje informacje były dobrze zrozumiałe, chcę dodać, że we wszechświecie nie istnieje forma, którą można określić jako nie materialna. Wszystko, co istnieje, musi posiadać swoją budowę a ta z kolei do realizacji formy bytu wymaga materii. Błędne oceny rzeczywistości wynikają z nieścisłości w ocenie, co jest materią a co formą „nie materialną” oczywiście w pojęciu człowieka.

Zgodnie z zasadą ewolucji wszystko, co zaistnieje posiada charakter materialny. Różnica, jaka istnieje pomiędzy wyewoluowanymi formami, polega na gęstości ich materii. W taki sposób podchodząc do oceny, co jest materialne a co nie, należy przyjąć, że zarówno człowiek w swojej postaci fizycznej, jaki i istota duchowa są formami materialnymi.

Biopole jest polem magnetycznym istniejącym wokół ciała zagęszczonego (fizycznego). Wiąże ono sobą drobne cząsteczki wody, która uprzednio została wyparowana z tego ciała. W taki sposób, staje się ono jakby dalszą przestrzenią ciała fizycznego. Cechy, jakie zawiera w swojej objętości każda mikro kropelka wody, są efektem zbioru w postaci form materii, pochodzących z procesów życiowych komórki. Woda wyparowana z komórki biologicznej w taki sposób przenosi informacje o stanie macierzystego obiektu, o jego potrzebach i problemach.

Duże nagromadzenie mikro kropelek wody w jednym miejscu pola magnetycznego (biopola), dodatkowo, gdy są one mocno obciążone zagęszczoną materią, doprowadza do stanu krytycznego tego pola. W takiej sytuacji część biopola może oderwać się od macierzystej formy i utworzy zbiór własny. W taki sposób powstają formy eteryczne, które nie biorą udziału, jako część składowa istot duchowych. Te formy eteryczne, są bardzo cenne dla człowieka. Dla przykładu, energia życia (prana) posiada formę eteryczną, której źródłem są komórki roślinne.

Przedstawiłem ogólne zasady, które dotyczą ewolucji człowieka we wszechświecie. W kolejnych publikacjach, postaram się zobrazować, cały ten, tak szeroko rozwinięty proces ewolucji sterowanej człowieka i astralu. Jak już napisałem, obie te dziedziny ewolucji wszechświata, posiadają wiele wspólnego i jedna bez drugiej nie może istnieć w tak wysoko rozwiniętej formie.

© GRYF144, artykuł chroniony prawem autorskim.
Kopiowanie, przetwarzanie, rozpowszechnianie
artykułu, fragmentów w całości bądź części zabronione.
Publikacja wiernej kopi wyłącznie za pisemną zgodą autora.

Artykuł za zgodą Autora.