Forum Niesamowite

Asef

MESJASZ.

Wielu o nim mówi, jeszcze więcej ludzi na niego czeka, Czas Ostateczny już nadszedł, On żyje ludzie spotykają Go, niektórzy nawet dowiadują się, kim jest jednak nie przyjmują do swojej świadomość takiego stanu rzeczy. Lucyfer osiągnął sukces, jego jedyny przeciwnik, który miał przyjść, by pozbawić Go instrumentów, poprzez które wpływa na świadomości ludzi został pozbawiony zakładanej pomocy od ludzi. Wystarczyło, by w umyśle człowieka zakiełkowała myśl, która ukazuje Mesjasza jako potężną duchową istotę, przychodzącą wyzwolić ludzi z mocy piekieł. Takie oszustwo udało się, wprowadzić do świadomości człowieka. Teraz ludzie czekają na swego Zbawiciela nie rozumiejąc, że Syn Boga żyje pośród nich. Żyją pośród ludzi i tacy, którzy tu przybyli razem z nim. Zajmują w Niebie wysokie stanowiska, (o czym również świadczy treść Apokalipsy) i wraz z Synem Boga dowódcą wojsk nieba, mają tu na ziemi w czasach ostatecznych zadanie do wykonania. Po raz kolejny dodam, że dla potrzeb Lucyfera wystarczyło zmienić myślenie człowieka. Ludzie czekający na duchową postać nie zaakceptują postaci fizycznej.
Jednakże w nadziei, że żyją jeszcze ludzie z umysłami nie do końca zniewolonymi, wskażę dowody na fizyczne życie Syna Boga w obecnych czasach.

Istnieje na ziemi zapis, który wskazuje dokładną datę urodzenia Mesjasza. Są wskazane inicjały, zarówno Jego, jak i jego małżonki. Jest określona ilość dzieci, które muszą mieć, by otworzyły się pieczęcie wskazywane treścią Apokalipsy. Siedmio osobowa rodzina Mesjasza, to Baranek tak szeroko opisywany w treści Apokalipsy. Są w zaszyfrowanej treści dowody, które wskazują takie informacje.
Prorokowana w różnej formie postać Mesjasza, ma przypisane określone cechy. Wskazywana jest między innymi taka, która mówi, że Syn Człowieczy będzie posiadał olbrzymią wiedzę. Żyjący obecnie człowiek, na którego wskazuje istniejący testament posiada taką wiedzę. Historia pokazuje wielkich myślicieli, jednak Jego wiedza ma zakres nieporównywalnie większy. Jest to istniejący fakt i mimo istnienia tego faktu, ludzie nie rozumieją istoty rzeczy. Pozostało niewiele czasu a siły zła uzyskują coraz więcej szans na obronę swojej pozycji we Wszechświecie. Może to się wydarzyć dzięki ślepocie ludzi. Zniszczenie instrumentów, które służą potrzebie Lucyfera jest możliwe tylko z pozycji wolnego i potężnego człowieka. Z tej przyczyny, dowódca armii nieba wcielił się w ciało człowieka. Wraz z Nim wcielonych jest wielu, wskazywani są w treści Apokalipsy, jako posiadający uszy – rozumiejący duchowe aspekty życia człowieka, bo na duchowym poziomie ma odbyć się walka ze złem.

Jego rodowód, tkwi w narodzie izraelskim, a dokładniej w trzynastym pokoleniu.
Tak samo jak Jezus Chrystus, i On pochodzi z rodu Dawidowego, jednak jest Polakiem.
Jego przebudzenie w wieku trzydziestu trzech lat, pokrywa się w czasie ze wskazanym w zaszyfrowanej treści Apokalipsy początkiem czasów ostatecznych. Żyje jako normalny człowiek, tak samo jak żył Jezus Chrystus. We właściwym rozpoznaniu, Mesjasza żyjącego obecnie na ziemi przeszkadza świadomość ludzi ukształtowana wbrew woli Boga. W zaszyfrowanej treści Apokalipsy, jest kilka miejsc wskazujących na fizyczny charakter postaci, żyjącego na ziemi Syna Boga. Jest tam również przedstawiona hierarchia Nieba i rodziny Boga. Wskazane w pierwszym rozdziale postacie, żyją w królewskiej rodzinie Boga i zajmują przynależne im, zgodne z hierarchią stanowiska w Niebie. Jasno i bezspornie, jest pokazana informacja, która mówi, że Mesjasz i Jezus Chrystus to dwie różne postacie. Jezus Chrystus określony w piątym wersecie pierwszego rozdziału jako „książęcie” nie może jeszcze zajmować stanowisk w hierarchii nieba. Jako Mesjasz przybywa jego brat, który jest dowódcą wojsk nieba i zarazem królem Wszechświata, w którym żyjemy.

Autor: K12G i Gryf144

dryf

Asef

dryf

malisa

dryf

malisa napisał/a

malisa

dryf

malisa napisała:

malisa

Asef

Stosunek Mesjasza do religii.

Sporo ludzi pyta mnie jaki ma stosunek Mesjasz do religii, postaram się to wyjaśnić.
Przede wszystkim Mesjasz nie bierze udziału w żadnym kulcie. Jest przeciwny jakiejkolwiek religii i sektom.
Natomiast nie jest wrogiem wiernych czyli uczestnikow religii, wyznań itp.
Neguje jedynie zasady religijne nie służące Bogu.

Autor: K12G

Szukać......? Czy znależć....?

Znam przypadek pewnego człowieka o nicku Selim ,który napisał do Nautilusa.
W zwiazku z tym że pewna osoba z Nautilusa wręcz z pasjąposzukiwała Syna Człowieczego, z Jego słów wynikało że gdyby spotkał TEGO KTÓRY MA PRZYJŚĆ -to wręcz " by uklęknął" i marzył by mógł z nim porozmawiać ,mówił ,że poznał by go po słowach. Otrzymał on tekst od Selima --zauważyłam że ten tekst również znajduje się na waszym forum pod tematem " Kiedy przyjdzie ponownie ".W odpowiedzi ta tak poszukująca osoba { z Nautilusa },napisała do Selima że tekst jest interesujący i czy moga go zamieścić na forum,Selim wysłał zgode i kolejne informacje które wskazywały wieksza wiedze.Po czym kontakt się urwał mimo że tekst autorski został zamieszczony to jednak poszukiwania nie zostały podjete.
Więc pytam czego oczekujecie ? Czy czasy ostateczne to zabawa dla was na ziemi ? Wszyscy piszą że gdzie ten Syn Człowieczy ?Chcą go poznać ,a jak się im daje wskazówki to mówia "że ktoś jest nienormalny "
Pytam WAS więc o co wam chodzi o prawde czy nie ?
widocznie NORMALNYM jest "Tylko oczekiwanie "
Bo Napewno Syn Człowieczy nie objawi sie " w chmurach " z " gromami w dloniach " i ratunkiem dla WSZYSTKICH ,którzy chca sie uratować. Ps.Z moich doświadczeń wynika że ludzie wolą SZUKAĆ niz ZNAJDOWAĆ . A wskazana POSTAĆ przyjmują gdy im to odpowiada

Autor: K12G

Dowody potwierdzające tożsamość Mesjasza

Serdecznie witam wszystkich czytelników forum.
Zgodnie z zapowiedzią, przedstawię pierwszą informację,
która wskaże dowód na autentyczność, jako Mesjasza mojej osoby.

Dla części czytelników, to jedno wskazanie prawdopodobnie
nie będzie wystarczającym dowodem.
Jednak z czasem, gdy kolejne wskazania sumując informacje
utworzą logiczny zbiór, spojrzenie na całą kwestię dowodową będzie inne.
To, że wybieram, jako pierwsze wskazanie dowodowe
moją datę urodzenia wynika z samego charakteru tej rzeczy.
Jak sądzę duża część z Was, rozumie zasadę mówiącą, że nie ma przypadków.
Tak też się wydarzyło wczoraj, przeczytałem post, który poniżej przytoczę.

Asef napisał;
27 „Albowiem jako błyskawica wychodzi od wschodu słońca i ukazuje się aż na zachód, tak będzie i przyjście Syna człowieczego.”
W czasie narodzenia Syna człowieczego, będzie olbrzymia burza na całym niebie, od wschodu aż po zachód.

Taka burza była nad ranem, minęła przed wschodem słońca kiedy się rodziłem,

Werset z grupy tych, które mówią o dniach ostatecznych.
30 „Tedyć się ukaże znamię Syna człowieczego na niebie, a tedy będą narzekać wszystkie pokolenia ziemi, i ujrzą Syna człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich, z mocą i z chwałą wielką;”

Znamię Syna człowieczego, ten zwrot może mówić tylko o fizycznym znaku, jaki posiada Mesjasz. Znamię to, odpowiada stanowi na niebie, jaki będzie w ostatnim dniu.
Możecie mi wierzyć lub nie wierzyć, posiadam właśnie takie znamię i jest ono zgodne ze stanem, jaki zaistnieje w owy dniu na naszym niebie.
Jestem zaskoczony dokładnością opisu, pierwszy raz w tej chwili czytam te wersety, a zaskoczenie jest pozytywne.
Teraz przytoczę pierwszy dowód na moją tożsamość.
W zakodowanych liczbach wyrzeźbionych na postumencie w Rennes le Chateau,
jest zaszyfrowana data mojego urodzenia, oto ona;
11 08 1952r. inicjały, które wskazują Mesjasza są całkowicie zgodne z moimi inicjałami.

Pan Syjonu.

Autor: Gryf144

Źródło: [link widoczny dla zalogowanych]

Asef

[link widoczny dla zalogowanych]

Cyt. nautilus:

Jego ponowne przyjście ma zmienić świat. Pisaliśmy o tym na naszych stronach i będziemy do tego wracać. Sprawa powrotu Jezusa Chrystusa na Ziemię jest żelaznym punktem najważniejszych i najwiarygodniejszych światowych przepowiedni. Czy to możliwe, żeby nie zauważyć "nadejścia Mesjasza"? Ten temat pojawił się w mailu, który pozwolimy sobie zaprezentować w serwisie Nautilusa.

Jego ponowne przyjście ma zmienić świat. Pisaliśmy o tym na naszych stronach i będziemy do tego wracać. Sprawa powrotu Jezusa Chrystusa na Ziemię jest żelaznym punktem najważniejszych i najwiarygodniejszych światowych przepowiedni. Czy to możliwe, żeby nie zauważyć "nadejścia Mesjasza"? Ten temat pojawił się w mailu, który pozwolimy sobie zaprezentować w serwisie Nautilusa.

odp.do nautilusa GRYF144

Przyjście Syna Człowieczego.

Przeczytałem artykuł, który dotyczył rozważań na temat przyjścia Mesjasza i wywiad z Panem Jerzym Rostawickim. Powiem krótko, NARESZCIE. Są w tym artykule ujęte kwestie, które dobrze odnoszą się do zasady rozumienia proroctw. Jednak brak jest tego, właściwego punktu odniesienia. Owym punktem jest czas. Nigdy nie można zapominać o czasie, bo w pierwszym momencie takiego zapomnienia zaczynamy się gubić. Czas to nie tylko godziny lub lata, czas to jest miejsce w tych godzinach i latach. Historia to czas, przyszłość również jest czasem, a czy miejsce, w którym żyjemy nie jest teraźniejszym czasem?

Proroctwa przytoczone w artykule, mówią jednym głosem o przyjściu kogoś w Czasach Ostatecznych. Czy ten czas nie jest czasem ziemskim? Czy nie jest on czasem ludzi, żyjących w Czasach Ostatecznych? Do czego zmierzam - chcę pokazać wszystkim, to co jest najważniejsze. Punkt widzenia, z którego możemy oceniać proroctwa, mówiące o przyjściu Syna Człowieczego. Ten punkt, będzie odpowiednio umiejscowiony w czasie, tylko wtedy, gdy będziemy patrzyli, na przyjście Pana Zastępów i Króla Królów, z czasu jego życia na Ziemi.

Czas Ostateczny już nastał, czego dowodzi Apokalipsa Św. Jana. W 3 wer. 13 rosdz. Jest tam wskazany początek Czasów Ostatecznych a data jest określona na rok 1985. W skrócie powiem, że zwrot brzmiący: "i dziwowała się wszystka ziemia" jest wskazaniem czasu. Należy zadać pytanie, kiedy może dziwować się "wszystka ziemia" to znaczy wszyscy ludzie żyjący na Ziemi? W tym miejscu proszę o wyrozumiałość, że pominę inne informacjie zawarte w tym wersecie.

To wskazanie, które jest przyczyną do zdziwienia, ludzi na całej Ziemi, jest jedną sprawą. Drugą jest to, kiedy wszyscy ludzie, w jednym czasie będą mogli się dziwić? W odpowiedzi należy uwzględnić, fizyczną możliwość przekazania informacji w jednym czasie na całą planetę. Bo tylko w takiej sytuacji, gdy w każdym zakątku Ziemi, będzie nieograniczony dostęp do informacji, spełni się proroctwo Apokalipsy. Dzisiaj możemy powiedzieć, że na Ziemi, istnieje już taka forma komunikacji, jest nią internet. Radio i telewizja, tego wymogu nie spełniały. Internet uczynił z planety "globalną wioskę", gdzie w każdej chwili, jeżeli mamy ochotę, możemy uzyskać wszystkie informacje. Rok, w którym powstał internet, należy uznać za początek Czasów Ostatecznych, a było to w 1985r.

Inną równie istotną informacją, która będzie służyła dla prawidłowego odczytania proroctw, jest jednoznaczne wskazanie postaci w treści Apokalipsy. Pierwsze pięć wersetów tego dzieła, wyjaśniają dogłębnie tę kwestię. I tak już w pierwszym wersecie Apokalipsy, są wskazane dwie postacie. W słowach: "Objawienie Jezusa Chrystusa, które mu dał Bóg", jest przedstawiony Bóg, przekazujący Objawienie Chrystusowi. Następnie w trzech kolejno po sobie następujących wersetach, odczytamy skierowane do nas pozdrowienia. I tak w trzecim, pozdrawia nas Bóg słowami, "Błogosławiony, który czyta, i ci, którzy słuchają" Kolejno w czwartym, otrzymujemy pozdrowienie od tego, który przyjść ma, jak dosłownie świadczy cytat,"Laska wam i pokój niech będzie od tego, który jest, i który był, i który przyjść ma;".

W piątym wersecie otrzymujemy pozdrowienie, od Jezusa Chrystusa. Słowa brzmiące, "I od Jezusa Chrystusa, który jest onym świadkiem wiernym pierworodnym z umarłych, i książęciem królów ziemi", wyjaśniają dwie istotne sprawy. Po pierwsze Chrystus nie może powrócić na ziemię, a dowodzi tego zapis Apokalipsy. Chrystus pozdrawia jako trzecia w kolejności postać, wraz z zaświadczeniem, że jest tylko świadkiem na pochodzenie Objawienia od Boga. Poza tym druga postać, jest jednoznacznie przez Jana przedstawiona, jako ta, która przyjdzie na ziemię. Drugą bardzo ważną sprawą, jest wskazanie hierarchii w Niebie. Tak proszę się nie dziwić, określenie jest jednoznaczne. Chrystus jest jednym z najmłodszych, lub najmłodszym synem Boga. Dowodzą tego słowa, "i książęciem królów ziemi", taki tytuł należy się tylko młodszemu rodzeństwu, rodu królewskiego. Biorąc pod uwag, że zapowiadane jest przyjście syna Boga, to druga postać jest jednym z najstarszych lub najstarszym synem Boga i starszym bratem Chrystusa.

W świetle informacji, które wskazują nam postać Syna Człowieczego i nasze życie w Czasach Ostatecznych, możemy określić punkt widzenia, do odczytania proroctw. Pozostała jeszcze tylko kwestia, przypisywania kierunków świata określonym obszarom na ziemi. Za czasów Chrystusa była to Palestyna, ale w obecnym czasie, będzie to raczej Europa zachodnia. Przemawiają za takim określeniem, czynniki wpływów politycznych. To moc polityczna przenosi, punkt ciężkości dla przypisywania kierunków świata. Gdy teraz odczytamy proroctwa, okaże się, że są bardziej czytelne i mniej wystąpi sprzeczności w informacjach.

dryf

malisa napisała:

Asef

Dusza - Jak wygląda ?

Dusza

Najczystsza krystalicznie rozwinięta forma życia.
W odniesieniu do koloru posiada całe spektrum błękitu.
W środowisku wszechświata może przebywać tylko w osłonach .
Znaną na ziemi osłoną jest ciało i duchowość człowieka .
Wcielane w ciało istoty w formie duszy Jezus określił jako istoty równe BOGU.
Dusza swój kształt dopasowuje do formy fizycznej i duchowej człowieka.
Procedura wcielania przygotowywana przez astralny system opieki.
Przychodzi na ziemię pozyskać energie emocjonalną.
Jakość energii to stan objawiający sie na poziomie "eufori energii miłości ".
Treść Ap. odnosząca sie do duszy 5 werset 2 rozdziału cyt."Pamiętaj tedy skądeś wypadł ".

Autor: K12G

Re. Jesteśmy tu? Najważniejszym jest, by dobrze zrozumieć istotę duszy. Takie zrozumienie pozwoli nam, przyjąć właściwą pozycję w stosunku do naszego życia i naszego otoczenia. Jesteśmy tu, jest pojęciem bardzo szerokim i stawia nas wobec całej rzeczywistości ziemskiej.
By człowiek mógł powiedzieć, zgodnie ze swym myśleniem i osobowością,- jestem tu w duszy-, czuję się tą duszą -i oczekuję na spełnienie zakładanych potrzeb,- musi utożsamić się z duszą.
By to wykonać, należy wykluczyć utożsamianie się z ciałem fizycznym.
Należy również wykluczyć utożsamianie się z różnymi stanami duchowymi.
Dusza jest całkowicie niezależną istotą, która nie oczekuje takich wartości jak; mądrość, oddanie się Bogu, wielbienie Boga czy nirwana.
Dusza oczekuje na duże ilości energii emocjonalnej, której skład krystaliczny odpowiada tej z poziomu euforii w stanie szczęścia lub w stanie miłości. Jeżeli będę mógł powiedzieć, -jestem w duszy,- to wszystkie problemy świata będą działać na mnie tak samo jak wiatr, którego nie było a teraz jest i za chwilę o nim zapomnę. Wpływy zewnętrzne nie spowodują we mnie innych reakcji emocjonalnych niż złość, którą szybko przetransformuję w radość.
Człowiek, jeżeli chce powiedzieć o sobie, że spełnia wolę Boga, musi spełnić potrzeby własnej duszy. Wytworzyć dla niej w swoim systemie psychoemocjonalnym maksymalnie dużo emocji na poziomie euforii szczęścia. Jednak do tego niezbędna jest pozycja odniesienia swojej osobowości do poziomu duszy i utożsamienie się z tym poziomem.
Uznanie ciała fizyczno-emocjonalnego i struktur duchowych jako narzędzi, które mnie służą, mnie jako duszy, ale również mnie jako posiadaczowi ciała, posiadaczowi nadświadomości i podświadomości, bo te umysły również są narzędziami duszy.
Jeżeli dobrze to utożsamienie spełnimy to te narzędzia, będą naszymi narzędziami, będziemy żyjąc w tych narzędziach czuli jak nam służą. Co jeszcze ważniejsze, będziemy umieli zarządzać i dysponować nimi w bardzo skuteczny sposób w celu wybrania najlepszej drogi.
W konkluzji, jedynym skutecznym sposobem, na bezpieczne z punktu widzenia emocji, życie na ziemi, jest utożsamienie się z własną duszą.

Autor: K12G i Gryf144

Cywilizacja Nieba - Jak wygląda życie w Niebie ?

Niebo jest cywilizacją, jak każda cywilizacja, posiada środowisko życia i żyjące tam istoty, które wiodą w niej życie i rozwijają się. Każde środowisko szczycące się bardzo długim okresem niezakłóconego rozwoju, musi odpowiadać pewnym cechom. Konflikty w takie cywilizacji nie występują, lub występują w znikomej ilości. Procesy życia cywilizacji są spójne i logiczne, również nie występuje nadmierne zużywanie się – starzenie.
Cywilizacja nieba wypracowała sobie taki system społeczny, który spełnia te wymogi. Z takiego klimatu pochodzą informacje o wiecznym życiu w niebie. Te informacje nie są właściwe, długość życia w niebie nie jest wieczna. Forma życia jest tak rozwinięta, że z naszego ziemskiego punktu widzenia może być określona jako wieczna. Czas zmiany, który był przełomowy dla cywilizacji nieba to okres, w którym postanowiliśmy zmienić zasady osobistego życia w aspekcie emocji. Poprzez pewne procesy, ograniczające istniejący uprzednio stan działania emocjonalnego w znacznym stopniu pozbyliśmy się skrajnych emocji.
Nowa forma życia emocjonalnego, w której od tamtego czasu żyją dusze w niebie, nie powoduje nadmiernego starzenia się, życie zostało wydłużone wielokrotnie. Z takiej ograniczonej emocjonalnie formy życia, nie chciał skorzystać Lucyfer i pewna ilość innych dusz. Mieli do tego pełne prawo, lecz stracili możliwość dalszego życia w niebie. Środowisko nieba jest otwartą przestrzenią i życie obok siebie istot, które eksponują taki rodzaj emocji, jakiego chcieliśmy się pozbyć zakłócało, nowy stan całego środowiska nieba.
Podjęliśmy decyzję o utworzeniu bezpiecznego środowiska życia dla Lucyfera i Jego grupy dusz. Z powodu otwartości środowiska w niebie, enklawę dla tych dusz wybudowaliśmy we Wszechświecie. Moja rodzina, jest w takiej sytuacji, że z niej obecnie wywodzi się przywódca nieba Bóg, jak również pozycja dowódcy wojsk Pana zastępów, którą ja zajmuję. Obowiązkiem z naszej strony było przyjęcie Lucyfera w naszym Wszechświecie, tu, więc została wybudowana enklawa życia dla tych dusz.
Drugi poważny skok ewolucyjny cywilizacji nieba został zakończony.
Pierwszym podobnej klasy krokiem, była decyzja o budowie Wszechświatów, jako ogrodów do tworzenia szczególnej klasy materii w postaci emocji, jakie tworzy człowiek.
Obecne życie w niebie z charakteryzować można w taki sposób;
Dusze posiadają pełne prawo WOLNEJ WOLI, ich obowiązki są ujęte, ich wolą w zakresie chęci współżycia w rodzinie i w całej otwartej cywilizacji. Obecnie już nie występują potrzeby spełniania się w sytuacjach wynikających z konfliktów emocjonalnych, jak również z przyczyn, którymi są skrajne emocje. Kolejnym istotnym elementem, który nie istnieje jako przyczyna działania w niebie, jest brak indywidualnych potrzeb, cała cywilizacja jest samo wystarczalna. Jedynym wyjątkiem jest, potrzeba wynikająca z naturalnej ewolucji duszy, potrzeba pozyskania odpowiednich, osobistych instrumentów każdej nowo narodzonej duszy, lub wola zmiany stanu instrumentu przez dusze, które już go posiadają.
Zmysły, instrument, który służy do postrzegania zewnętrznego, kontaktu i wskazań jako wizytówka. Nie są one tak jak u człowieka, jednorodną formą biologiczną, tylko zasymilowanym zbiorem, odpowiednio składanych w trakcie życia formacji. W stosunku do człowieka, (zmysły duszy możemy porównać w zakresie wzajemnego oddziaływania), do świadomości człowieka. Świadomość człowieka jest instrumentem, który wnosi podstawy postępowania, zmysły duszy również wnoszą dla tej postaci zespół możliwości postępowania.
Zmysły w swoim zbiorze, składającym się z różnego rodzaju form krystalicznych, nabywanych obecnie w trakcie wcieleń. Dla duszy są one istotnym elementem przedstawienia w społeczności nieba własnej postaci. Obraz pierścieni, bo w takiej formie przestrzennej układa się krystaliczna składowa tego instrumentu, jest wizytówką duszy. Według stanu tej wizytówki, każda dusza, ma prawo do zajmowania, (odpowiedniego dla jej stanu, w którym najważniejszy jest osobisty rozwój), stanowiska w hierarchii nieba. Prawo do zajmowania odpowiedniego do stanu pierścieni, stanowiska w hierarchii, nie jest obowiązkiem. Taki stan, uprawnia tę postać, do zajęcia stanowiska, lecz musi ona, wyrazić w tym względzie wolę działania.
Nie istnieje obowiązek pracy, potrzeby każdej duszy są spełniane w dysponowanych przez rodzinę wartościach. Te wartości dla każdej rodziny są inne, ich skala i jakość, to kwestia należności dla rodziny, za wykonywane prace na rzecz cywilizacji. Prace te mogą być wykonane tylko według już wyżej wskazanego prawa duszy i wyrażenia jej woli. Motywacją do brania czynnego udziału w życiu cywilizacji, jest zachowana ze starego zbioru uczuć cecha, która budzi odczuwanie smutku w przypadku jakiegoś niepowodzenia w rodzinie. W takiej sytuacji dusza podejmuje działanie by ten niekorzystny stan zmienić i uczestniczyć w ogólnym zadowoleniu całej rodziny.
Rozrywka, zgodnie z potrzebami z tonizowanego charakteru, wiele form rozrywki straciło wartość. Obecnie najczęściej uprawianą formą rozrywki jest, działanie w przestrzeni komnat własnych rodziny. Jedną z dyspozycji duszy jest możliwość tworzenia rzeczywistości, dla potrzeb chwili, lub zabawy czy rozrywki. Każda rodzina posiada „komnaty”, gdzie można realizować taką formę rozrywki. Dusze czynią to same, lub w towarzystwie innych a odczucia są tak realne jak rzeczywistość.
Doświadczyłem takiej formy odpoczynku, tak tamto doświadczenie sobie w tamtym czasie określiłem. Gdy w pierwszych podróżach, gdy korzystałem z tych komnat, mój świat wyobraźni miał zakres środowiska ziemskiego. Również System łączności pomiędzy moją duszą a świadomością cielesno - duchową, był cały czas aktywny, z tego powodu wytworzyłem sobie środowisko ziemskich, przyjemnych dla mnie enklaw.
Cywilizacja nieba, jako obiekt „astronomiczny” jest olbrzymią przestrzenią, dziesiątki razy większą od wszystkich wszechświatów, które ta cywilizacja zbudowała. O ile w każdym wszechświecie, materia, czyli systemy galaktyczne, zajmują tylko znikomą ilość przestrzeni Wszechświata, to zakres zajętego miejsca, którym dysponuje cywilizacja nieba w swojej przestrzeni, jest taki, że tamta przestrzeń jest cała zajęta.
Pan Syjonu.

Autor: Gryf144

Cywilizacja Nieba Rodziny w Niebie

Chciałabym tutaj się dowiedziec jak taka rodzina wygląda w Niebie, co to znaczy Rodzina w Niebie? i jak żyją ?

Odp. od Mesjasza.

Rodzina w niebie składa się w swojej podstawowej fomie z 3-ch dusz, które odpowiednio rozwinięte po uzyskaniu akceptacji mogą rozpocząć tworzenie nowej rodziny. Dla porównania w celu odniesienia wartości w stosunku do zrozumienia człowieka te trzy dusze posiadają status Ojca. Wielkość rodziny będzie zależała od jej stanu rozwoju na płaszczyźnie indywidualnego charakteru każdej nowo narodzonej duszy.
Charakter ten musi odpowiadać kryterium,które określają stan życia i działania duszy jako jednostki w niebie.
Jeżeli jest on zadawalający, a rodzina nie wyłancza się z życia społecznego przyznawane jest kolejne prawo narodzin młodej duszy.
W taki sposób wielkość rodziny może osiągnąć stan kilkudziesięciu członków.
W/g ziemskich określeń rodzina będzie składała się z trzech ojców i z kilku do kilkudziesięciu synów.

Autor: Gryf144

To aż 3 ojców, a nie ma w niebie matek ? i nie ma córek ?

W niebie nie istnieje taki rodzaj rozrodczości jak na ziemi. Forma kontaktu osobistego, jest cechą rozrodczości, przynależną rodzajowi o bardzo zagęszczonej materii ciała.
Nazwa Ojciec i Syn wynika z kultury człowieka na ziemi. Trzech ojców, to trzy różne haraktery, którzy w czasie kreacji pierwszej młodej duszy w rodzinie, prześlą swoje wiązki materii myślowej do instrumentów kreatora. Jest to minimalna ilość zbioru wartości niezbędna do powstania nowej osobowości.
Pan Zastępów.

Autor: Gryf144

Jak wygląda Niebo ?

Odp. od Mesjasza.

Jest to obiekt zagospodarowany wewnetrznie w całej kulistej przestrzenii, inaczej niż na ziemi gdzie zagospodarowana jest tylko powierzchnia.
Jeżeli chodzi o kolory to wystepuje tam cała gama kolorów i dźwięków.
W aspekcie aranżacji zaistnieją formy wszelkiego rodzaju.
Dodatkowo dla lepszego zrozumienia tematu przedstawie przykład naszego wszechświata.
Jego fizyczna budowa to kulista przestrzeń otoczona trudną do przebycia czarną materią.
Wewnetrzna przestrzeń tej kuli cała wypełniona krystaliczna siatką mikrowielkości w skali proporcji, którą możemy porównać w ten sposób; jeden kryształ siatki przyjmiemy jako kryształ trzymany w dłoni to wielkość atomu wodoru w stosunku do tego kryształu będzie tak duża jak największa góra na ziemi w stosunku do naszej dłoni.
W środowisku takiej siatki w fomie spialnej z centralnego miejsca przestrzeni wszechświata inicjowany jest ruch cząstek materii, która spowoduje powstawanie światła i dźwięku na drodze spiral wszechświata, w kolejnych etapach ewolucji z tego światła i dźwięku powstaną gwiazdy i planety, na powierzchni niektórych planet utworzone będzie życie biologiczne.
Masa materii wyewoluowanej zgromadzona w gwiazdach i planetach jest tak duża,że gdyby ją rozrzedzać do postaci eterycznej zajmowała by coraz większą przestrzeń wszechświata.
Życie eteryczne w tym nowym stanie fizycznym mogło by przenieść się z powierzchni planet w przestrzeń,która wypełniała by materia eteryczna.W kolejnych etapach tego typu ekspansji eteryczne fomy życia opanowały by całą wewnetrzną przestrzeń kulistego wszechświata.A więc tak rozwinięte formy życia wszechświata zagospodarowują całą jego przestrzeń gdzie już nie istnieje próżnia, ale też nie ma skupisk materii w postaci gwiazd i planet.
Życie istniało by w całej wewnętrznej przestrzeni w formie jednorodnej i kompatybilnej. Do takiego etapu i stanu rozwinęło się życie Cywilizacji Nieba w przestrzeni kulistej identycznej jak przestrzeńkulista wszechświata tylko tysiące razy większej.

Autor: Gryf144

Jaka jest Hierarchia w Niebie ?

Odp.od Mesjasza.

Hierarchia w Niebie to jest rząd stanowisk.
Różnica pomiedzy hierarchią w cywilizacjach mniej doskonałych takich jak pozytywny astral lub nie wykazujących żadnej doskonałości takich jak cywilizacja ziemska a cywilizacją Nieba jest olbrzymia.W Cywilizacji Nieba hierarchia opiera się na wyborze stanowiska przynależnego a nie przynależności z wyboru.Tam dusze same decydują czy chcą zająć stanowisko, które w/g ich osobistego rozwoju im się należy.Nikt ich nie wybiera i nie żąda rekompensat w działaniu.
Bóg w skali hierarchii nie posiada władzy jego stanowisko to Przewodniczący Rady Głównej Nieba a zadanie to dopilnowanie właściwego poziomu stosunków emocjonalnych i zachowań wartosciowych pomiędzy członkami Rady Głównej Nieba.
Kolejny etap w hierarchii Nieba w dół to stanowisko każdego z członków Rady Głownej jako Przewodniczącego Rady nizszego rzędu.Status Przewodniczącego w kolejnych Radach posiada takie same cechy jak status Boga w Radzie Głównej.
W hierarchii dusza nie ma osobistych celów, tam nie występuje "wyścig szczurów", dusza spełnia swoje zadanie z własnej woli i z przyjemnością nalezność za wykonywanie jakiegokolwiek stanowiska w hierarchii nie jest przekazywana duszy tylko rodzinie.Czas przeznaczony na działanie lub na pracę jest czasem, który dusza przeznacza dla rodziny.W Niebie nie istnieje wartośc indywidualna w stosunku do posiadania.należności za pracę są wartością rodziny.

Autor: Gryf144

Asef

Odpowiedź na pytania, 1/ Jaki jest sens życia ludzkiego? 2/ Po co żyjemy? 3/ Co jest po śmierci?

Odpowiedź na te trzy pytania, należy w pierwszej kolejności ująć jako jeden wspólny temat, który określi kwestię, kim jest człowiek. Określić sens życia człowieka można tylko, gdy w całym zakresie rozpoznana jest jego postać. Drugie pytanie; po co żyjemy? Dodaje do aspektu, jakim jest sensu życia, jakby postawione przed człowiekiem zadanie. Trzecie pytanie sugeruje nam to, że człowiek po śmierci również coś może znaczyć.
Wytoczyłeś największe działo filozofii, jeszcze nikt nie ostał się przed nim. No cóż skoro wlazłeś to strzelaj, ja bronił się będę. Lecz wpierw ja tobie zadanie wytoczę, byś moją odpowiedź obalić raczył, w logicznym wywodzie. Wszakże inaczej przegrasz z kretesem, bo po tej bitwie, już tylko honor zostaje.

Natura człowieka, jako postać w pełni złożona, która żyje według sensu postępowania, posiada określony cel życia i jest na tyle złożoną formą, która po śmierci coś jeszcze znaczy. Musi być ona formą, obejmującą poza ciałem fizycznym, jeszcze inne aspekty życia. By
odpowiedzieć na te trzy pytania, a co ważniejsze, by te odpowiedzi były zrozumiałe, należy określić aspekty postaci człowieka.
Rozpocznijmy od aspektu pierwszego, który z punktu widzenia Boga, stawia człowieka Sobie równym. Ta równość, wynosi człowieka ponad innych tego Wszechświata. Bóg stawiając nas tak wysoko, wskazuje w naszej postaci obecność takiego aspektu, który jest równy Bogu. Istnieją informacje mówiące o wcielanej w człowieka duszy i mimo, że nie są one dowiedzione to jednak są uznawane. Dusza jest istotą, której przytaczane cechy są bliskie cechom Boga, brak konkretnych odniesień wynika z tego, że nie jest znana jego natura. Całokształt tego tematu pozwala nam przyjąć tezę, że ten aspekt życia człowieka, człowieka z wcieloną duszą, jest wskazywanym przez Boga i daje nam równość z Nim.
Aspekt duszy nie bez przyczyny uznałem jako pierwszy, jest to istota, która pochodzi z Nieba a będąc tam równa Bogu, nie biorąc pod uwagę hierarchii, posiada cechy nieśmiertelności. Człowiek jest w jednym ze swoich aspektów, istotą śmiertelną, jest to aspekt fizyczno-emocjonalny. Należy uznać pierwszeństwo istoty, która żyje zanim człowiek życie rozpoczyna, i która będzie żyła dalej, po śmierci jego ciała i osobowości.
Uznanie uznaniem, ale, w jaki sposób te dwie istoty łączą się wzajemnie, by wspólnie istnieć przez czas życia człowieka? Jeżeli już żyją wspólnie, to jak to życie powinno przebiegać, i jaki jest jego cel? Czy ciało fizyczne wystarczy by dusza się z nim połączyła? Czy może istnieje trzeci aspekt postaci człowieka? Na te pytania należy odpowiedzieć, by jednoznacznie stwierdzić czy istnieje trzeci aspekt postaci człowieka.

Jaki jest cel wcielania duszy? Co może być potrzebne istocie posiadającej cechy Boga?
Zastanówmy się nad efektami życia człowieka, bo dusza wcielona tylko z efektów może korzystać. Na pewno nie są jej potrzebne walory ciała fizycznego, one raczej ograniczają jej możliwości działania. Dla duszy mogą być ważne emocje, których człowiek jest nieustannym twórcą. Każda myśl jest przyczyną działania emocjonalnego, odczuwamy je w różnoraki sposób, jako radość, szczęście, miłość, jako smutek, strach i nienawiść. Jest to bardzo szeroka skala i bez wątpienia cała ta skala emocji nie jest miła duszy. Dla duszy najbardziej korzystne będą emocje najwyższe, te z zakresu miłości. Jednak widać tu zagrożenie, które wynika z bezwarunkowego powstawania emocji w życiu człowieka. Jeżeli wytworzymy emocje nienawiści, to czy dusza ma szansę takiej emocji nie przyjąć, i co się dzieje, gdy człowiek tworzy tylko takie emocje?
Logicznie oceniając takie zagrożenie, gdy już ono wystąpi jest niebezpieczne dla duszy. Czy jest i jak określić zabezpieczenie, które selekcjonowałoby naturalny ciąg emocji. Nie może być takiego zabezpieczenia po stronie duszy, gdyby istniało to zbędny byłby człowiek i cały Wszechświat. Istnienie takiego segregatora, mówi o możliwości istnienia twornika. Po co więc budować tak olbrzymi obiekt, jakim jest Wszechświat, by w nim mógł zaistnieć człowiek jako jedyny twórca właściwych emocji, w przypadku, gdyby dusza mogła korzystać z „urządzenia”? Z takiego rozumowania wynika, że jesteśmy dla duszy istotną bardzo wartością.

Jeżeli odpowiedniego zabezpieczenia, nie na po stronie duszy, musi istnieć po stronie człowieka. Nie ma go w aspekcie fizyczno-emocjonalnym postaci, musi więc istnieć w sferze łączącej te dwa aspekty postaci człowieka. Istnieje trzeci aspekt postaci żyjącego człowieka, którego zadaniem jest utworzenie pomostu, pomiędzy duszą a ciałem fizyczno-emocjonalnym z jednej strony a wskazywanego zabezpieczenia z drugiej. Tym aspektem jest całokształt duchowości związanej z życiem człowieka. Duchowości rozpoznawanej jako niematerialne sfery istnienia czegoś, co jedni rozpoznają poprzez zdolności paranormalne, inni uznają a sceptycy z kolei odrzucają.
Spróbujmy, logicznie przybliżyć temat, duchowego aspektu życia w zakresie postaci człowieka.
Woda, jest to chyba najbardziej popularne słowo, sprowadza wodę do naturalnej potrzeby
człowieka i całej biologii. Czy traktując wodę w taki sposób, niechcący nie ograbiamy jej z innych istotnych jej walorów, zakrytych takim uproszczeniem. Przedstawię teraz, drugi w hierarchii aspekt wykorzystania walorów wody, przez objawiające się formy ewolucji Wszechświata, jedne rozwijają się w wodzie, inne są z wody zbudowane.
W jaki sposób ewoluujący Wszechświat korzysta z wody wymuszając życie form duchowych?
By taki proces ewolucji mógł się rozpocząć, niezbędne są odpowiednie do tego warunki. Pierwszym, jest dyspozycja wody we właściwej formie fizycznej takiej, która posiada wielkość niepodzielnej już, mikro kropelki. W naturalnych warunkach taką formę wody emituje układ trawienny człowieka i zwierząt w trakcie trawienia pożywienia. Tam uwolniona woda w następnej kolejności jest magnetycznie wiązana w przestrzenne formy geometryczne. Te z kolei po dotarciu do mózgu, zbierane są w formy zwane myślokształtami a następnie wyemitowane. W odpowiednich warunkach powstaną zbiory myślokształtów, tworząc środowisko, w którym mogą inicjować się procesy przekształcania ich w indywidualne związki. Na bazie takich związków w procesie ewolucji powstaną istoty duchowe.
Istoty duchowe spełniają zadanie opieki w stosunku do człowieka a dokładniej w stosunku do duszy, wcielanej w człowieka. W zakresie trzeciego aspektu postaci człowieka, istoty duchowe utworzą jeszcze przed poczęciem umysł, nadświadomości i podświadomości. Człowiek uzyskuje olbrzymie predyspozycje, których zadaniem jest rozwinięcie doskonałego systemu psycho-emocjonalnego. Twórczość emocjonalna człowieka, to generowanie najwyższej klasy uczuć, ale w sytuacji, gdy człowiek nie doznaje przyczyn do negatywnego postępowania.

Takie uczucia i emocje będą pozytywne i spełnią potrzeby duszy.
Dzięki potencjałowi nadświadomości i podświadomości od momentu narodzin człowiek buduje świadomość. Ten zbiór zapisanych magnetycznie w przestrzeni aury, formacji wodnych powstających z wody komórkowej człowieka, odwzorowuje jego doświadczenia i buduje zręby osobowości. Świadomość zgodnie z założeniami Boga ma za zadanie zabezpieczyć człowieka przed negatywnym postępowaniem emocjonalnym. Jednak rozwój człowieka w zakresie wpływów ziemskiej cywilizacji, wykazuje niedoskonałość systemu zabezpieczeń. Dlaczego tak się stało, wyjaśnię w innej publikacji.
Tu nadmienię, że zadanie tego na poły fizycznego umysłu, jakim jest świadomość i osobowość w jednym, jest niezmiernie delikatne i trudne zarazem. Człowiek poprzez swoją świadomość, posiadł dyspozycję władzy nad pomysłami wysoko rozwiniętych istot duchowych, które wchodzą w skład jego nadświadomości. Ma prawo żądać, poprzez swoiste weto, zmiany ich decyzji, związanych z zarządzanymi przez nadświadomość, procesami akcji i reakcji, na postrzegane bodźce zewnętrzne.

Konkluzja do opisu wszystkich aspektów postaci człowieka.
Przedstawiłem ogólny zarys całokształtu postaci człowieka, istoty wykreowanej na bazie ewolucji Wszechświata. Człowieka, który z jednej strony jest równy Bogu a z drugiej pochodzi od małpy człekokształtnej. Człowieka, któremu z własnej woli, przez cały czas życia, bezwarunkowo pomagają wysoko rozwinięte istoty duchowe. Człowieka, który swoją fizyczno duchową postacią, prezentuje niedoścignionego twórcę emocji, energii emocjonalnej złożonej z mikro kropelek wody, posiadającej pamięć życia biologiczno-emocjonalnego. Energii emocjonalnej, której przestrzenne formacje krystaliczne, związane magnetycznym procesem, wynikającym z emocji człowieka i jego inteligentnych procesów myślowych, są tak cenne dla duszy. Człowieka, który jest finalnym efektem ewolucji Wszechświata, i postacią, dzięki której Niebo może zbierać plony, wyrównujące nakłady poniesione na budowę wszechświata.

Jaki jest sens życia człowieka?
Sensem życia dla takiej postaci, jest być szczęśliwym.
Sensem życia dla człowieka, który żyje na ziemi, który rozwinął swoją świadomość i osobowość w warunkach negatywnych przyczyn postępowania emocjonalnego, jest cel wyeksponowany zgodny z jego potrzebami.
Takich celów- sensów może by bardzo wiele, lecz żaden z nich nie będzie zgodny z sensem życia, jaki dla człowieka założył Bóg.

Po co żyjemy?
Cel życia człowieka jest jednoznaczny. Człowiek jest postacią wykreowaną zgodnie z potrzebami Boga i jego jedynym obowiązkiem jest spełnić Jego potrzeby. Odniesienie do tego tematu, jest inne niż w przypadku sensu życia, który to sens wynika z osobowości, natomiast celem życia jest spełnienie nadrzędnego obowiązku, dla którego człowiek miał szansę zaistnienia.
Tym celem, jest przekazanie dla duszy jak największej ilości energii emocjonalnej, która posiada korzystną dla jej potrzeb, emocjonalną strukturę krystaliczną.

Co jest po śmierci?
Aspekt pierwszy; dusza po zakończeniu życia postaci człowieka, zostaje odprowadzona do bezpiecznego dla niej miejsca.
Aspekt drugi; Ciało fizyczne i osobowość ze świadomością, kończą swoje istnienie wraz ze śmiercią biologiczną.
Aspekt trzeci; Wraz z zanikaniem magnetyzmu komórkowego, powiązania z formami eterycznymi rozłączają się. Sześć ciał astralnych, które są inkarnowane w postać człowieka na czas jego życia, powraca do swoich ojczystych miejsc bytowania.
P.S.

Autor: Gryf144

rex333

Czemu tylko jednego dupka Mesjasza tu wychwalasz. ?
550 pozostałych dużo lepszych zaniedbujesz. Ciota?