Forum Niesamowite

cykada

w dzień zaduszny

darujemy wszystkiego po trosze

ja tobie kochanie na tacy
słońca promyki niosę
rogalik księżycowy
i kwiatów naręcze
za wspólne łzy smutki

i miłość naszą

w podzięce

dryf

Próby niezdarne

gdybym mógł się zerwać
do lotu z łopotem
nie skrzydeł
nie lotek
a tym co ukryte pod słonecznym splotem

gdybym mógł pokonać
interwał przestrzeni
miedzy miejscem
a czasem
na istnienia skali przynależnym Ziemi

czy umiał bym wybrać
to jedno jedyne
łaskawe
nie chciane
by zdarzeń losu odnaleźć przyczynę

może bym nie umiał
ale jestem gotów
zrozumieć
i rozwikłać
splątane sznurki napięć i kłopotów

dryf

.

cykada

a mnie wiatr

a mnie wiatr wiersze układa
i choć żal
wyrwane drzewa z korzeniami
i istnień parę
do snu na wieki
też

a mnie wiatr włosy plącze
i myśli

i zawsze dwa kroki przede mną
kłosy zboża na polach
nawołują do modlitwy o
ciszę

.

cykada

Bilet w jedną stronę -Ludce Mazor i nie tylko...

Ilana minęło 37 lat a Ty płaczesz

Moje polskie koleżanki nie przyszły mnie pożegnać
bały się
teraz wszystkie mnie przepraszały
takie były układy, że nie można było przyjść

Mój świat był Polską, moi przyjaciele byli Polską
mój narzeczony i ulica z szarymi sklepami byli moją Polską
urodziłam się Polką jestem Polką i umrę Polką

Wezwali mnie po raz drugi i trzeci

tu dla Was proszę, dokumenty podróży

nie wiem, do dzisiaj nie zrozumiałam dlaczego nie ma dla nas miejsca
- rozpłakała się Ryfka, która przeżyła getto, Auchwitz
i Warszawskie Powstanie

(inspirowane wywiadem z Ilaną Etgar)

[link widoczny dla zalogowanych]

Czemu napisałam, bo straciłam wspaniałą koleżankę, do dziś jestem wstrząsnięta tą historią, Ludka odnalazła mnie przez NK. Wciąż kocha nieprzytomnie Polskę i nas. Tęskni niewyobrażalnie. Wtedy wchodziła w życie. Tu zostawiła Ojczyznę.

luciad

Jak tęskni, to niech wróci.

cykada

Przyjeżdżają, w odwiedziny, ale to był niegdyś bilet w jedną stronę.
Tam założyli rodziny, skończyli szkoły, mają pracę, myślisz, że to takie proste teraz?
Pamiętam naszą rozpacz -koleżanek Ludki, gdy nagle musiała wyjechać w piątej klasie Liceum Medycznego, bez możliwości zrobienia dyplomu. Było to dla nas niepojęte i tragiczne pożegnanie!. A co dopiero dla nich!
To tylko fakty. I aż fakty!

było...
Rolling Eyes

luciad

Wiem, że tak tragicznie było.
Wiem, że teraz trudno wrócić z powodu przywiązania do nowego kraju.
Ale jeśli się czegoś naprawdę bardzo pragnie, to... można Smile

dryf

Trzeba mieć stalowe nerwy i determinację, żeby kochać ten kraj. Albo być od niego daleko.

Może się mylę, ale akurat Oni musieli wyjechać (pozorny brak powodu) z powodu posiadanego mieszkania. Po prostu, któryś z "dygnitarzy", upatrzył sobie ich mieszkanie. To były naprawdę poważne powody, aby wypędzać ludzi.
Może wiesz Cykado, jak to z tym było?

A co z Lwowiakami? Tak to historia nas włóczy po świecie.

dryf

.

luciad

No, a do tego każdy sam wybrał sobie taki los! Smile

dryf

Wybory

Sam wybrałeś los.
Człowieku !
Kilka ci ich podstawiono
na loterii życia
wyborów bujne grono

pomiędzy żalem a skargą
ubóstwem a więzieniem
kalectwem a chorobą
szaleństwem a cierpieniem

Którą poszedłeś drogą?

Były też alternatywy
Mogłeś kochać nieszczęśliwie
i broń boże być szczęśliwy
W szczęściu, ty nie poznasz życia
nie nauczysz się niczego
gdy ktoś skopie cię z ukrycia
gdy wypędzą cię z ojczyzny
potraktują cię jak wesz
złoją skórę, stłuką batem
wtedy w siłę rośniesz cudnie
tylko jeszcze o tym nie wiesz

gdy w zaświaty powędrujesz
wykorzystasz wszystkie sprawy
a szczególnie tam przydatne
bieda, głód , płacz, cierpienie
ale właśnie to te sprawy
rozwijają cię szalenie

uganianie się za żarciem
głód co skręca ci wnętrzności
oczy z bólu oszalałe
to w zaświatach jest cenione
a nie zwykłe codzienności

dryf

.

cykada

Boże Narodzenie 2008 – pastorałka smutna.

nie sypie już śniegiem, igłą zieloną
po lśniącej woskiem drewnianej podłodze
nie pachnie siankiem pod białym obrusem
i jabłkiem wilijnym w nie zawijanym

w stodole już dawno wymarły myszy i hoże
pająki. I jakoś nie dzwonią dzwoneczki sań…

pstrąg w galarecie nie z czystej, z miesiączka twarzą
i rwącej toni. zwierząt gadania nie czeka wcale
nie łaknie nikt. w obórce marcin bezdomny śpi

stara młockarnia rdzą porzucenia
nikogo nie straszy. śni śmiechy dziewcząt
z kłosami wplecionymi w lniane ich kosy…

dziad pastorałek z przypiecka nie śpiewa
nie słychać bydlątek w skulonej oborze

marcin, wojtek, piotrek i kamil
i głupia baśka, co rozpił ją mąż, nie łamią się
z miodem i czosnkiem białym opłatkiem:
zbyt cicho, zbyt cicho się serce kołacze

„wśród nocnej ciszy”…

któż cię teraz pośród ugorów
i chat porzuconych doliną jaką usłyszy

i w jakiej to szopie, albo i żłobie rodzisz się
teraz maleńki o Boże !

.

dryf

kropi człowiek życie łzami
z ran istnienia żółć wyciska
i ozdabia wspomnieniami
drogi kręte i urwiska

wyżebrane łaski nędzne
w dymie lat wikłane iskry
uleciałe, gasną prędzej
niż ludzkie zamysły

w lep niewiary unurzany
że cię kiedyś spotka Boże
to, z nadzieją powtarzane
„gorzej, to już być nie może”

jeszcze jadem podsycane
by cierpienie z bólem mieszać
nie uleczą ran nad ranem
na zbawienie każą czekać

dryf

.

zeb'ER · Gość

NOCNE PRAGNIENIA

Skończone rozmowy nocnej części egzystencji,
Zapada cisza szumu klawiatur męczonych z wysiłkiem
Ku radości tudzież rozpaczy klepiąc słowa ,
Które biegnąc pośród gąszczu połączeń poplątanych i rozkazów ,
Niosą myśli i słowa niewypowiedziane …

Czasem to lęk przez nie krzycząc ile sił , bity rozdzierający ,
Czasem nadziei i pragnień obrazów mętnych wspomnienia ,
Czasem uczuć wszelakiego rodzaju i umaszczenia ,
Wirujących pośród myśli poplątanych jak połączenia …

Poszły spać wypoczywając ,
Zarówno uległe i cicho znoszące swą niedolę komputery ,
Jak i męczące je osoby .
Myśli , które zwolniły tempo rozszalałym w dzikim pędzie swawolom ,
Kładąc właściciela kołysząc do snu wspomnieniami ,
Nadają jak narkotyk nowego znaczenia każdemu kolejnemu spotkaniu …

Czy to już obłęd ????

Kolejnej nocy, niespodzianek radości zaklęć poezji ,
Szumem wiatrów spokojności niezwykłej ,
Ciągłych myśli niepokoju w powietrzu zawartych ,
Wirtualnych zaspokojeń nadziei pragnień rzeczywistych…

zeb’ER

może kiedyś jeszcze uda mi się tu trafić ...
po pożywkę zbawienną w poezji zaklętą, zostawiając tak, jak dziś ...
maleńki ślad zbłąkanej duszy ...

luciad · Wysłany: Śro 18:04, 25 Mar 2009 Temat postu:

O, coś zupełnie nowego! Powiało świeżością Smile

Pisz dalej, no i inni też!

cykada · Wysłany: Czw 2:41, 26 Mar 2009 Temat postu:

Brawa wielkie z mojej strony także!